Venom: Η Τελευταία ( ; ) Πράξη

Το αγαπημένο μας δίδυμο, η καλύτερη κινηματογραφική… συμβίωση των τελευταίων ετών, επιστρέφει μετά από τις (εκτός οθόνης) διακοπές του στο πολυσύμπαν για μία τελευταία ( ; ) περιπέτεια.

Γουστάρω πολύ τα δύο πρώτα Venom και όσο κι αν σκέφτομαι συνεχώς τι θα μπορούσαν να είναι, η ιδιοφυής ιδέα να βάλουν τον Tom Hardy να αλληλεπιδρά με τον εαυτό του είναι κάτι που με οδηγεί τακτικά στο να τις βλέπω ξανά και να γελάω με την ψυχή μου, όσο κι αν ποτέ δεν περίμενα ότι θα συνδέω ταινίες με πρωταγωνιστή τον Venom με την κωμωδία.

Δυστυχώς, το Venom 3 δεν κρατάει σχεδόν κανένα καλό στοιχείο από τα πρώτα δύο. Ναι, υπάρχει η χημεία του Eddie Brock με τον Venom, αλλά μοιράζονται πολύ λιγότερες στιγμές απ ότι θα περιμένατε, συν ότι για κάποιο λόγο που έχει να κάνει με την πλοκή, ο ίδιος ο Venom έχει το μικρότερο screen time από όλη την τριλογία. Και το χειρότερο που μου συνέβη βλέποντας την ταινία ήταν ότι σκεφτόμουν πράγματα που δεν έχουν να κάνουν με την υπόθεση, αλλά με την παραγωγή, τον καταμερισμό του budget και τις επιλογές των ηθοποιών.

Καμία ταινία Venom δεν υπερβαίνει τη μια ώρα και 36 λεπτά σε καθαρό χρόνο, που τουλάχιστον θα έπρεπε να με κάνει κάθε φορά να λέω «τουλάχιστον δεν βαρέθηκα». Δεν βαρέθηκα στο πρώτο, δεν βαρέθηκα στο δεύτερο που ήταν ακόμα μικρότερο, αλλά έκοψα φλέβα στο τρίτο και κάποια στιγμή που ο Eddie Brock ρίχνει έναν υπνάκο, η ταινία με προσκαλούσε να κάνω το ίδιο. Ζούσα, όμως, με την ελπίδα ότι κάτι καλό θα γίνει και θα αρχίσει να παίρνει τα πάνω της. Αμ δε…

Θα ήθελα να πω ότι είναι μια ταινία που τουλάχιστον έχει τις στιγμές της, αλλά ακόμα κι αυτό είναι συζητήσιμο. Όταν έχω βαρεθεί τη ζωή μου για τόση πολλή ώρα και ξαφνικά κάνεις κάτι κουλ, το οποίο ακολουθείται από κάτι αδιάφορο, θα ξεχάσω ακόμα και την καλή στιγμή.

Αν το Morbius δεν είχε γράψει ιστορία σε αυτό το κομμάτι, οι δύο έξτρα σκηνές του Venom 3 θα ήταν οι πιο αδιάφορες όλων των εποχών. Ειδικά η δεύτερη που βρίσκεται μετά του ατελείωτους τίτλους τέλους και μάλλον έπρεπε να είχα ψάξει το περιεχόμενό της στο ίντερνετ αντί να είμαι ο μόνος κακόμοιρος που κάθισε από όλη την αίθουσα.

Δεν θα πω ότι το Venom 3 δεν έχει λόγο ύπαρξης. Καταρχάς, οι δύο προκάτοχοί του έχουν βγάλει μαζί 1,3 δισεκατομμύρια. Αλλά και εντός σύμπαντος, μια χαρά μπορούσε να συνεχιστεί. Απλά δεν κατάλαβα καθόλου γιατί είπαν τη συγκεκριμένη ιστορία. Ακόμα και σε μιάμιση ώρα ένιωσα ότι μπορούσαν να είχαν πετάξει εκτός τις μισές σκηνές και να μην άλλαζε ιδιαίτερα η πλοκή. Και αυτό είναι θλιβερό, όταν θα μπορούσαν τουλάχιστον να γεμίσουν το χρόνο με αστεία μεταξύ του Eddie και του Venom, αλλά αντ’ αυτού έχουν χρησιμοποιήσει την τακτική «βελάκια στον τοίχο κι ό,τι κάτσει».

Το γεγονός ότι με το που τελείωσε το Venom 3 ήξερα ήδη προκαταβολικά ότι προτιμώ το Morbius και μπήκα σε μεγάλο δίλημμα για το αν είναι χειρότερο από το Madame Web, μόνο για να καταλήξω στο ότι το προτιμώ αποκλειστικά και μόνο λόγω Tom Hardy, νομίζω μιλάει από μόνο του.

Πραγματικά, είναι πολυ κρίμα γιατί οι προοπτικές ήταν ατελείωτες και ενώ αρχικά φαινόταν ότι όλα παίρνουν το δρόμο τους μετά την πρώτη ταινία με τους αντικρουόμενους τόνους και τη δεύτερη που ήξερε ακριβώς που έπρεπε να εστιάσει, η τρίτη δείχνει μηδενική προσπάθεια και σαν να έγινε στον αυτόματο πιλότο.

Συνήθως δεν μου αρέσει να το λέω αυτό, αλλά δεν την προτείνω για σινεμά, εκτός αν είστε μεγάλοι φαν της Marvel και του συγκεκριμένου Venom. Αν απλά θέλετε να πάτε σινεμά για κοινωνική έξοδο, υπάρχουν άλλες, καλύτερες ταινίες να δείτε.

Δημήτρης Κουντούρης