Το Τρίγωνο της Θλίψης του Ruben Östlund (2022) – Η διαφορά μεταξύ economy και business class ανθρώπων/εισιτηρίων, σε ένα γιοτ αξίας 250 εκατομμυρίων

Ο Ruben Östlund, μια από τις σημαντικότερες πένες των τελευταίων ετών, ξεχωρίζει για την αυτοπεποίθηση του στο δημιουργείν και μπαίνει στη λίστα των σκηνοθετών που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, με δυο Χρυσούς Φοίνικες από το Φεστιβάλ των Καννών.

147′ ταινίας με σενάριο και διαλόγους που ξεπερνούν τις προσδοκίες κάθε θεατή. Σασπένς σειρών επιβίωσης σε κοινωνικοπολιτικό υπόβαθρο, εξιτάρει τόσο που δεν αισθάνεσαι το μούδιασμα στην καρέκλα από τα αλλεπάλληλα αναπηδητά γέλιου.

Η διαφορά μεταξύ economy και business class ανθρώπων/εισιτηρίων, σε ένα γιοτ αξίας 250 εκατομμυρίων. Πρωτόκολλο προτεραιότητας αποβίβασης επιβατών, σε ένα βιτριολικό Τιτανικό που αντικαθιστά τα υψηλής τεχνολογίας εφέ του Κάμερον, από το 1997, με γαστρικό οξύ και σαμπάνια που ρέουν άφθονα.

Το πρώτο από τα τρία κεφάλαια, που διαδραματίζεται στο ξενοδοχείο, δεν μαρτυράει σε καμία περίπτωση αυτό που θα ακολουθήσει στα επόμενα. Η τόλμη και η ανατροπή της αφήγησης, από τον κόσμο Έστλουντ, είναι η χαιρέκακη ματιά για τους giftshop σκυλόσοφους που χαράζουν τσιτάτα πάνω σε σουβενίρ κοινωνικών τάξεων.

Το Τρίγωνο της Θλίψης είναι ένα σαρκαστικός αντικατοπτρισμός για όλα τα ταμπελάκια που κρέμονται από κάθε ύπαρξη που προσπαθεί να ενταχθεί κοινωνικά, μέσα από όρους που προκύπτουν από ειδήμονες της μόδας ή όποια άλλη θέση εξουσίας, στην οποία θα μπορούσε να είναι ο καθένας.

Αρης Μπαγεώργος

Αρης Μπαγεώργος "Mr thriller"

Όταν ήμουν στο σχολείο μου άρεσε να γράφω περιλήψεις ή ποιήματα και έκλεβα λεφτά από τη μαμά μου για να αγοράζω cd από το Metropolis. Παιδί του Mtv αλλά με την ελληνική ποπ κουλτούρα των 90s ακομπλεξάριστα να τρέχει στο αίμα μου εξ’απαλών ονύχων.
Τραγουδάω όλη μέρα και οργανώνω ταξίδια μιας και το app της RyanAir με κρατάει στη ζωή σε συνδυασμό με το δισκογραφημένο έργο του Thom Yorke και τους υδατάνθρακες.
Έχω αυτόγραφο από τον Δημήτρη Μπάση και τον Αντώνη Βαρδή και η αγαπημένη μου συναυλία είναι των Sigur Ros το 2016 στην Αθήνα.
Μετά το τέλος του λάιβ του Matt Elliot ξέρασα όλη την τουαλέτα του Half Note από τη στεναχώρια μου και αυτό που αναζητάω περισσότερο στη ζωή μου είναι οι τρίχες. Απο ταινίες, θα ήμουν το ‘Fight Club’ του David Fincher και ελπίζω μια μέρα οι ‘Βάκχες’ του Ευρυπίδη να ανέβουν στην Επίδαυρο από τα χεράκια του Tarantino και να μην ταλαιπωρηθούν άλλο θεατές και συγγραφέας. Λατρεύω τον Βιζυηνό και τον Παπαδιαμάντη, έχω σκηνοθετήσει και έχω παίξει στο θέατρο, γράφω τραγούδια και κείμενα αλλά αρνούμαι πεισματικά να χάσω την ιδιότητα του θεατή γιατί θέλω να είμαι πάντα επισκέπτης.

Previous Story

Oι αγαπημενοι μου χαρακτηρες στο “Rings of power”

Next Story

Το “Magnetar” των Half Gramme Of Soma κουβαλάει την γλυκιά μελαγχολία των 90’s

Latest from Blog

Arch Enemy: Επίσημο μουσικό βίντεο για το νέο τραγούδι “Blood Dynasty”

Οι Σουηδοί/Καναδοί/Αμερικανοί τιτάνες του ακραίου metal Arch Enemy κυκλοφόρησαν το επίσημο μουσικό βίντεο για το ομώνυμο κομμάτι του επερχόμενου άλμπουμ τους “Blood Dynasty”. Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 28 Μαρτίου μέσω…

Οι Lacuna Coil παρουσίασαν το νέο single “Gravity”

Ενώ το 2025 έχει μόλις ξεκινήσει, οι θρύλοι του Ιταλικού metal Lacuna Coil έχουν ήδη ξεκινήσει δυναμικά με την κυκλοφορία του νέου τους single “Gravity”. Το κομμάτι, το οποίο συνοδεύεται από ένα…
Punked
Go toTop