Αν ταξιδεύαμε πίσω στο χρόνο για να παρακολουθήσουμε συναυλίες, τότε σίγουρα θα σταματούσαμε κάπου στο 1976 με 1980, τότε που οι The Tubes ρόκαραν, σόκαραν και ξεπέρασαν τα όρια τους επάνω στη σκηνή. Οι εμφανίσεις τους δε ήταν τόσο προκλητικές για την εποχή, στο σημείο που η κυβέρνηση τους υποχρέωσε να “χαλαρώσουν” λίγο, γιατί θεώρησε ότι ασκούσαν αρνητική επιρροή στο νεανικό κοινό.
Οι The Tubes δεν είχαν καμία σχέση με ότι είχε προηγηθεί πριν από αυτούς. Ένωσαν το σεξ με τη σάτιρα εκφράζοντας τη μουσική τους μέσα από την πανκ ροκ, ενώ οι εμφανίσεις τους ήταν κάτι παραπάνω από εκκεντρικές. Εμφανίζονταν σχεδόν γυμνοί στη σκηνή, άλλοι ήταν ντυμένοι τεράστια τσιγάρα, άλλοι… πέη, άλλοι αγγελάκια, ενώ σε όλη τη σκηνή υπήρχαν χορεύτριες σε προκλητικές χορογραφίες.
Αν υπάρχει κάτι που ξεχνάνε να αναφέρουν αρκετοί όταν μιλάνε για τους The Tubes, είναι το πόσο ξεχωριστούς μουσικούς είχε το συγκρότημα στο ενεργητικό του. Τα μέλη αποτελούνταν από τον θρυλικό πλέον Fee Waybill στα φωνητικά, τον κιθαρίστα Bill Spooner, τον Vince Welnick στα πλήκτρα, τον Michael Cotten στο synthesizer, τον μπασίστα Rick Anderson, τον Prairie Prince στα drums και την Re-Styles στις χορογραφίες. Αφού έκαναν το λοιπόν το επίσημο ντεμπούτο τους το 1975, φρόντισαν να γκρεμίσουν τη σκηνή, μέχρι που πέρασαν στην ιστορία με το διπλό άλμπουμ τους “What Do You Want From Life”.
Πέρα όμως από τις μουσικές τους ικανότητες, οι The Tubes κατάφεραν να ξεχωρίσουν για το virtual ροκ καμπαρέ που έστηναν επί σκηνής, και για το οποίο ήταν αποκλειστικά υπέυθυνη η Re Styles.
Ήταν όμως κάτι παραπάνω από ένα μουσικό συγκρότημα, οι The Tubes ήταν ιδέα. Μπορούσαν να κάνουν μια ολόκληρη εμφάνιση χωρίς να τραγουδήσουν καν, ενώ έχουν χαρακτηριστεί από το κοινό σαν ένα από τα πιο underrated, αλλά χαρισματικά συγκρότηματα στην ιστορία της πανκ ροκ σκηνής.
Μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά τους κομμάτια:
Nancy Von X