Το Πάσχα είναι εδώ και κανείς μας δεν κατάλαβε πότε πρόλαβε να έρθει. Βλέπεις γενετιστές να τρέχουν να ξεπαγώσουν τον Γαϊτάνο, για να δώσει τις ετήσιες ονειρώξεις στις γιαγιάδες. Όπως κάθε χρονιά βέβαια, έτσι και φέτος δε θα λείψουν κάποια σιχαμένα κλισέ, που σε κάνουν να θες να μετατρέψεις το χωριό σου σε Τέξας (YEEEE-HAAAAAH).
“Νηστεύεις;”
Μια ψ@λοχυμοκαταβόθρικη ερώτηση που την κάνουν και οι μικρότερες ηλικίες. Το πρόβλημα δεν είναι η ερώτηση καθαυτή, αλλά το judgemental υφάκι που σου ρίχνουν άμα τους πεις όχι. Ρε τριπλογ@μημένη μαρμότα, θα έρθω να σου δώσω γλωσσόφιλο μετά από τζατζίκια. Θα φροντίσω να έχω κατεβάσει καναδυό λίτρα ανθρακικό πιο πριν για να ρευτώ στο στόμα σου ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΦΙΛΑΩ! ΝΤΕΓΑΜΙΣ’!
Η μυρωδιά απ’ τα αυγά
Όλοι γουστάρουμε τα πολύχρωμα αυγουλάκια, αλλά μην κοροϊδευόμαστε, η μυρωδιά της βαφής είναι gia ton peoutso. Για θυμηθείτε λατρεΦτά μου minions: ξυπνάτε όμορφα και ωραία, πάτε να φτιάξετε τον πρωινό σας καφέ, μπαίνετε στην κουζίνα και ΤΣΑΑΑΑΑΑΑΚ… σας τρυπάει τα ρουθούνια μια μπόχα που θυμίζει πτώμα κατσαρίδας που το έχει γ@μήσει κοράκι, ανάμεικτο με καμένο λάστιχο από τρακτέρ βλαχοκάγκουρα στο Μπουρνάζι στις 5 το χάραμα. Ε μετά πας και ξερνάς ολούθε (πασχαλινό συντριβάνι bitcheeees).
Πρηξοπέικα μανιφέστα
Ξέρετε καλά για ποια φάρα λέω. Σας έχει τύχει ποτέ να έχετε ψήσει κατάσταση με υποψήφιο αμόρε και εκεί που έχει αρχίσει το φάσωμα, να σκάει ο κολλητός ή η κολλητή του/της και να τον/την παίρνει απ’ τα χέρια σας για να “μιλήσουνε”; Ε κάπως έτσι είναι και η φάρα που αναφέρομαι. Προετοιμάζεσαι για το επερχόμενο food coma της Κυριακής και σκρολάρεις στο Ίντερνετ κι ξαφνικά πέφτεις στα καλοπροβαρισμένα μανιφέστα για το πόσο ανήθικοι είναι όσοι τρώνε κρέας. Είναι το ίδιο σπαστικό. Ντάξει ρε μύστες, ντάξει, μας πείσατε. ΣΑΪΚ! Όχι ρε, θα γίνουμε κανίβαλοι. Και οι κανίβαλοι τρώνε σαλάτες όμως και μαντέψτε ποια ανθρώπινη φάρα έρχεται πιο κοντά στη σαλάτα!
Οι γριές στην εκκλησία
Είτε πιστεύεις είτε όχι, η εκκλησία την Μ. Παρασκευή και το Μ. Σάββατο είναι γ@μώ τις φάσεις αντικειμενικά. Αν πιστεύεις, το ζεις 100%. Αν όχι, τότε το νιώθεις σαν να βλέπεις Batushka cover band, οπότε πάλι και γ@μώ. Βέβαια στην εκκλησΧιά συχνάζει και το είδος ανθρώπου που βγαίνει μια φορά το χρόνο να παράξει χολή και να ξαναπέσει σε λήθαργο, γνωστό ως “Psologrious Ksinomourious Agamitous”. Πρόκειται για τις γνωστές θΧειάδες που ότι και να φορέσεις, θα σε κοιτάνε πατόκορφα με μια μάπα λες και τις έχεις βάλει να μυρίζουν σκ@τ@. Δεν πειράζει γιαγιούλες, κοντοζυγώνει η ώρα να συναντήσετε το χλωμό κυριούλη με την μαύρη κουκούλα. Αν θέλετε, μπορώ να το επισπεύσω κιόλας. Μισό να πάω να φορέσω τις ζαρτιέρες μου (μην με ρωτάτε γιατί έχω ζαρτιέρες… ΜΗΝ ΜΕ ΚΡΙΝΕΤΕ! ΠΕΡΑΣΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ! ΜΠΟΥΥΧΟΥΧΟΥΧΟΥ… αχέμ… ΓΚΟΥΧΓΚΟΥΧ).
Λοιπόν αυτά για σήμερα και πολλά σας ήταν. Διακοπάρετε τσογ@ν@ρέοι και επικές αλήτισσες και ντερλικώστε μέχρι η ζυγαριά σας να βάλει κ@λοδάχτυλο για να πεθάνει από ασφυξία. Σας αγκαπώ μπρε!!
Jimmy Tsolakis
