Μακριά από φεστιβάλ με πιωμένο και άσχετο κόσμο, τους γνωστούς φασαίους δηλαδή, παρουσιάστηκε για δυόμιση ώρες, μια μοναδική μουσική ανάλυση με τίτλο “My love for you is forever”. Μες το κεφάλι μου αντανακλούσε ως διαδοχή η έναρξη από την ταινία του 1992 του Φράνσις Φόρντ Κόπολα, “Δράκουλας”. Μετά από αρκετό εκνευρισμό του τραγουδιστή ως προς την οργάνωση της παραγωγής και τον ήχο στήθηκαν όλα με ένα τέτοιο τρόπο που είχα την απεριόριστη χαρά να παρακολουθήσω μια από τις σημαντικότερες συναυλίες της χρονιάς που πήρε σάρκα και οστά με τον πατροπαράδοτο τρόπο στο πιο όμορφο venue της Αθήνας, το Θέατρο Βράχων “Μελίνα Μερκούρη”.
Η τελευταία συναυλία των Swans στο “Fuzz” το 2013 με έστειλε για ραντεβού με ΩΡΛ από το πόσο δυνατά βαρούσαν οι κιθάρες, ξεπερνώντας τους White Stripes που μέχρι τότε ήταν ότι πιο “τσίτα” είχα ακούσει στην ζωή μου. Δεν ήμουν σίγουρος στην αρχή αν θα μπορούσε το σώμα του ήχου των Swans να πατήσει σε ένα ανοιχτό θέατρο. Το συγκρότημα όμως ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μου και για άλλη μία φορά και με έκανε να αισθανθώ σαν ένας στρατιώτης που στέκεται καταμεσής μιας μεγάλης έκτασης που τον ποδοπατάει ο πανικοβλημένος όχλος, εν μέσω πολέμου.
Τα κόκκινα χρώματα από τα φώτα πάνω στα δεμένα άσπρα μαλλιά, μαζί με την φωνή του Gira και όλη την πίκρα του στίχου διέθυναν με μιαν αόρατη μπαγκέτα από την κόλαση, μια παράσταση που είπε την αλήθεια, όταν μίλησε για την παραφροσύνη της καθημερινότητας που μας γεμίζει το μυαλό με φόβο και τελικά την έπνιξε μπροστά στα μάτια των θεατών με ένα ζευγάρι χέρια που χορεύουν στον αέρα. Μια δυναμική που όμοια της δεν έχω ξαναδεί σε άλλη μπάντα και που με ένα τρόπο μου θύμισε ότι το μόνο πράγμα που μπορεί να προκαλέσει ο άνθρωπος στον άνθρωπο είναι ο πόνος. Ο νέος δίσκος θα μπορούσε να παίξει και σαν soundtrack στο “TAR” του Τόντ Φίλντ.
Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια και είναι πάντα αξιοθαύμαστο το παλιό ροκσταριλίκι που κρατάει ζωντανό το rock n roll της μπάντας με έναν άνθρωπο κανονικό που μεταμορφώνεται μπροστά στο κοινό μέσα από την μεγαλοψυχία της τέχνης του. Μιλάμε για έναν καλλιτέχνη που ξέρει ακριβώς τι κάνει, έχει χτίσει το λεξιλόγιο του εδώ και χρόνια και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον των ακολούθων του από την δεκαετία του ’80.
Το αρχικό στήσιμο της συναυλίας ήταν λίγο παράξενο γιατί ήταν όλοι καθήμενοι, αλλά ακόμα κι όταν δόθηκε το πράσινο φως στο να πλησιάσει ο κόσμος στη σκηνή, η ανάγκη για φωτογραφία στάθηκε πιο δυνατή από την εμπειρία.
Setlist:
The Beggar
The Hanging Man
Ebbing
The Memorious
Cathedrals of Heaven
No More of This
Leaving Meaning / Cloud of Unknowing / Birthing
https://swans.bandcamp.com/album/the-beggar
Acoustic Guitar, Lyrics By, Producer – Michael Gira
Bass Guitar, Keyboards, Vocals, Sounds – Christopher Pravdica
Bass, Lap Steel Guitar, Keyboards, Backing Vocals, Piano – Dana Schechter
Drums, Percussion, Vibraphone, Mellotron, Keyboards, Backing Vocals – Larry Mullins Drums, Percussion, Vocals, Piano – Phil Puleo
Engineer – Ingo Krauss
Guitar, Synthesizer, Sound Designer – Ben Frost
Lacquer Cut By – Jasper
Lap Steel Guitar, Backing Vocals, Guitar – Christoph Hahn
Mastered By – Doug Henderson