Κυκλοφορεί σήμερα στους κινηματογράφους μια ταινία σε σκηνοθεσία του Ντέξτερ Φλέτσερ για τη ζωή ενός εμβληματικού Βρετανού ροκ σταρ που απέκτησε τεράστια δόξα στα seventies, είχε για μάνατζερ τον Τζον Ρέιντ, πάλεψε με το αλκοόλ και τις ουσίες και πειραματίστηκε με τη σεξουαλικότητά του. Καθώς τα γράφω αυτά, συνειδητοποιώ ότι ακριβώς τα ίδια ισχύουν για το περσινό “Bohemian Rhapsody”. Εδώ όμως δεν αναφέρομαι στον Φρέντι Μέρκιουρι αλλά σε κάποιον Ρέτζιναλντ Κένεθ Ντουάιτ, ή όπως τον ξέρουμε όλοι μας, τον έναν και μοναδικό Ελτον Τζον.
Τώρα εσείς μπορεί να φαντάζεστε ότι η ταινία γυρίστηκε επειδή το “Bohemian Rhapsody” έκανε 900 εκατομμύρια εισπράξεις παγκοσμίως και κέρδισε 4 Οσκαρ, και θέλανε να επαναλάβουν την επιτυχία. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Το “Rocketman”, όπως ονομάζεται η ταινία παίρνοντας το όνομά της από το ομώνυμο τραγούδι και ψευδώνυμο του Ελτον Τζον, είχε ξεκινήσει να δουλεύεται προτού εμφανιστεί το “Bohemian Rhapsody”, και οι διαφορές τους είναι πολλές περισσότερες απ’ όσο φαίνεται. Για την ακρίβεια το μόνο κοινό που έχουν είναι πως και τα δύο τα σκηνοθέτησε ο Ντέξτερ Φλέτσερ (τουλάχιστον εν μέρει, καθώς στο “Bohemian Rhapsody αντικατέστησε τον αρχικό σκηνοθέτη Μπράιαν Σίνγκερ). Γιατί ενώ η ταινία για τον Φρέντι Μέρκιουρι ήταν μια κλασική βιογραφία που ακολουθούσε πλήρως τα χολιγουντιανά δεδομένα, αυτή εδώ χτίστηκε πολύ διαφορετικά.
Κατ’ αρχάς πρόκειται για μιούζικαλ. Και μάλιστα ένα μιούζικαλ με πολλά φαντασιακά στοιχεία, που χρησιμοποιεί τα τραγούδια του Ελτον Τζον για να ξετυλίξει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του. Μπορεί να ακούγεται φαιδρό, αλλά ο Ελτον στα seventies ήταν ακόμα στη ντουλάπα και μάλιστα το 1984 ήταν παντρεμένος με γυναίκα, προτού ξεκινήσει μια σχέση πέντε χρόνων με τον μάνατζερ Τζον Ρέιντ. Ουπς, κι άλλα κοινά με τον Μέρκιουρι. Μόνο που εδώ τον Τζον Ρέιντ δεν τον παίζει ο Λιτλφίνγκερ αλλά ο Ρομπ Σταρκ, δηλαδή όχι ο Αϊνταν Γκίλεν αλλά ο Ρίτσαρντ Μάντεν. Και η σχέση τους αυτή έχει καίριο κομμάτι στην ταινία, παρουσιάζοντάς την σε όλες της τις φάσεις. Οπως λέει και ο ίδιος ο Φλέτσερ, οι προθέσεις τους ήταν εξ αρχής να παρουσιάσουν πιστά τη ζωή του Ελτον Τζον με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και όντως η ταινία δεν παίζει κρυφτούλι γύρω από τη σεξουαλικότητα του. Κατακτά μάλιστα και μια πρωτιά ως η πρώτη ταινία παραγωγής μεγάλου χολιγουντιανό στούντιο (η Paramount εν προκειμένω) που περιέχει ξεκάθαρη ερωτική σκηνή μεταξύ δύο αντρών. Κάτι για το οποίο οι συντελεστές της ταινίας υπερηφανεύονται, δικαιώνοντας έτσι τόσο το αποτέλεσμα όσο και τον ίδιο τον Ελτον.
Το αποτέλεσμα λοιπόν είναι ένα μιούζικαλ που επιχειρεί να παρουσιάσει τη ζωή του Ελτον Τζον από τη νιότη του μέχρι εκείνη τη στιγμή στα eighties που αποφασίζει να αποτοξινωθεί, όλο στημένο πάνω στα δικά του τραγούδια, τα οποία η ταινία χειρίζεται με κάθε λογής τρόπο. Από απαλές εκτελέσεις όπως το “Your Song” μέχρι extravagant μουσικά νούμερα σε πλούσια σκηνικά και αμέτρητους χορευτές, όπως το “The Bitch is Back”. Κομμάτι της ταινίας φυσικά είναι και η μεγάλη συναυλία στο Troubadour του Λος Αντζελες που έκανε τον Ελτον Τζον superstar εν μία νυκτί.
Το σημαντικότερο όμως δεν το είπαμε. Τον Ελτον Τζον υποδύεται ο Τάρον Εγκερτον, ο οποίος καλύπτει το ηλικιακό φάσμα από τα 17 μέχρι τα 42 και συνεργάστηκε στενά με τον ίδιο τον Ελτον για την ερμηνεία του στην ταινία. Που προς τιμήν και των δύο, δεν είναι μια μίμηση της εικόνας που έχουμε γι’ αυτόν. Οχι, αυτά του τα ‘κοψε ο ίδιος ο Ελτον από νωρίς, λέγοντας του να μην προσπαθεί να τον αντιγράψει. Το αποτέλεσμα δικαιώνει πλήρως, με την ερμηνεία του Εγκερτον να αποθεώνεται από τους κριτικούς. Επίσης, ο Εγκερτον είναι αυτός που τραγουδά όλα τα κομμάτια στην ταινία. Και τραγουδά πολύ. Και καλά.
Γι’ αυτό λοιπόν τώρα που έπιασαν και οι ζέστες, τι καλύτερη έξοδο μπορείτε να κάνετε από το να δείτε το “Rocketman”. Ακόμα κι αν δεν είστε φαν του Ελτον Τζον, μπορεί η σκηνή του “Crocodile Rock” να σας κάνει να αναθεωρήσετε.
Ορέστης Μαλτέζος