Αρης Μπαγεώργος "Mr thriller"Σε μια νέα εκδοχή του Φράνκενσταϊν, παρουσιάζεται η ιστορία μιας γυναίκας που δραπετεύει από το πετρωμένο της και επιβιώνει χάρη στον εμβρυικό ιστό του παιδιού της. Με την ιδέα για την υλοποίηση αυτού του εγxειρήματος να τρέχει στο μυαλό του Λάνθιμου από το 2011, την χρονιά που κυκλοφόρησαν οι “‘Αλπεις”, η συνεργασία του με την Emma Stone μοιάζει να είναι ο μεγαλύτερος έρωτας μιας και η μεταξύ τους χημεία ταιριάζει στο πόσο συναρπαστικό είναι το ταξίδι στο “Poor Things”.
Η αφήγηση στην οθόνη διαφέρει από τη λογική του βιβλίου και χωρίζεται στην ασπρόμαυρη, πριν τον οργασμό, εποχή και στην γεμάτη χρώμα εποχή μετά. Η Μπέλα φεύγωντας από το σπίτι που την είχε έγκλειστη ο δημιουργός της God (Willem Dafoe) ανοίγει σαν την ουρά από ένα παγώνι όλη την παλέτα με τα ταπεινά ένστικτα, εξερευνώντας το αιδοίο της στη ρομαντική Λισαβόνα με τα Pasteis και τα Fado ως εξωτερικά ερεθίσματα που ενεργοποιούν τον νου μακριά από την κλίνη του εραστή της, που αποδίδεται με εξαιρετικό τρόπο από τον Mark Ruffalo σε αυτή γκροτέσκ εκδοχή του άντρα που διεγείρεται μόνο όταν έχει την αποκλειστικότητα στην εξαπάτηση απέναντι στο γυναικείο φύλο. Καθώς η ηρωίδα απελευθερώνεται από τα πατριαρχικά δεσμά, οι εικόνες, οι εμπειρίες την δυναμώνουν μέσα από τα “εμπνευστικά” μυαλά φωτισμένων ανθρώπων που συναντά σε αυτήν την διαδρομή διαβάζοντας βιβλία και αδιαφορεί εντελώς για τον θυμό και τη ζήλεια του εραστή της σε ένα παιχνίδι που μοιάζει σπάσιμο νεύρων και μια ευκαιρία για εκδίκηση σε αυτό το άσβεστο μίσος κατά των γυναικών.
Η επιδεξιότητα του Λάνθιμου στην κατασκευή αυτού του κόσμου γίνεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο για να ενταχθούν όλοι οι ηθοποιοί στο σύμπαν του, χρησιμοποιώντας εύστοχα τις εναλλαγές στις κάμερες και τον σαρκαστικό ρομποτικό του λόγο. Στις πιο ασύντακτες προτάσεις καταφέρνει να περάσει το νόημα στην μάχη ενάντια στην πατριαρχεία και μπασταρδεύει τα ζώα όπως ακριβώς κάνει και με τους ανθρώπους, βλέπε και “Lobster”, σε μια ακόμα προσπάθεια, όπως προκύπτει από το μυθιστόρημα του Αλέσαντερ Γκρέι, να επισημάνει ότι η ζωή χωρίς ελευθερία δεν έχει νόημα.
Η εμπειρία στην αίθουσα είναι μοναδική με 141 λεπτά μελετημένα να ισορροπούν με τέτοιο τρόπο που η ροή της ταινίας σε μεταφέρει από την μία κατάσταση στην άλλη, στα κεφάλαια, με τον πιο διασκεδαστικό τρόπο και δεν θέλεις να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη. Τέλεια μουσική, εκπληκτικές ερμηνείες σε κινησιολογία που μπουσουλάει παρέα με τον λόγο για να πάρει ξανά τον θεατή από το χέρι και να τον ξεσηκώσει να χορέψει σε μία σκηνή η οποία θα μείνει στην ιστορία του σινεμά με το χορό στο κατάστρωμα του πλοίου. Δεν υπάρχει κάτι που να μην είναι ωραίο σε αυτή την ταινία. Η αγάπη του Λάνθιμου για τη λεπτομέρεια είναι βέβαιο ότι θα αιχμαλωτίσει τόσο τους κριτικούς όσο και την υπάρχουσα βάση θαυμαστών του, οδηγώντας τους να αναπολούν όμως εντελώς διαφορετικές πτυχές της προηγούμενης φιλμογραφίας του.
‘Αρης Μπαγεώργος
