Η ειρήνη γεννάει ζωή, ο πόλεμος την καταστρέφει. Παρακολουθώ σχεδόν αμίλητος τις τελευταίες δύο εβδομάδες τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία. Επιλογή μου είναι να μην επιλέξω στρατόπεδο.
Είμαι με τις γυναίκες που παίρνουν τα παιδιά τους και αναζητούν ένα μέρος ασφαλές για αυτά. Είμαι με τους ηλικιωμένους που παρά τους βομβαρδισμούς εκείνοι κάθονται στα σπίτια τους που με κόπο έφτιαξαν και τα βλέπουν να γίνονται χαλάσματα.
Είμαι με τον κάθε λαό που δοκιμάζεται και βλέπει τις ζωές των πολιτών να γίνονται σμπαράλια. Κανείς υγιής άνθρωπος δεν μπορεί να επιλέγει τον πόλεμο και να αφήνει σε δεύτερη μοίρα τη ζωή.
Όσο φασίστες είναι εκείνοι που έσφαζαν ρωσόφωνους, τόσο είναι και οι Ρώσοι που βομβαρδίζουν άμαχο πληθυσμό. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να εισβάλει στο σπίτι του άλλου, πόσο μάλλον να το κάνει με πυραύλους και ρουκέτες.
Η Ουκρανία βρίσκεται στο επίκεντρο του Παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Επειδή κάποιοι αποφάσισαν πριν μερικά χρόνια ότι χρειάζονται αυτό το κομμάτι γης. Και πλέον παρακολουθούμε κινήσεις στην σκακιέρα που βάζουν σε δοκιμασία δίχως χθες έναν ολόκληρο λαό.
Στον πόλεμο δεν χωράνε άλλα συναισθήματα πλην της συμπόνοιας, της λύπης και της οργής. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, δεν υπάρχει λόγος για να αρχίσουν τα πυροβόλα να κελαηδούν.
Κάθε μορφή πολέμου είναι εχθρός του ανθρώπου, εχθρός της ζωής, εχθρός της αγάπης. Γεννηθήκαμε μέσα σε πολέμους και παλεύουμε για τη στιγμή που κανείς δεν θα χρειάζεται τα όπλα για να λύσει τις διαφορές του.
Τον πόλεμο τον κάνουν οι πλούσιοι για να πεθαίνουν οι φτωχοί. Οι φτωχοί που παραμένουν θύματα για τον πλούτο των άλλων. Οι φτωχοί που όσοι κι αν πέσουν στα πεδία των μαχών, θα παραμείνουν αθάνατοι, αφού είναι τα θύματα μιας κτηνωδίας που συντροφεύει την ανθρωπότητα από τότε που υπάρχει…
Νίκος Καλαμπάκας