Έφτασε λοιπόν η στιγμή, επτά χρόνια μετά το τιμιότατο “Hardwired… to Self-Destruct”, ώστε οι τεράστιοι Metallica να ρίξουν το ίντερνετ και να προκαλέσουν χαμό στην μεταλλική κοινότητα με το νέο τους άλμπουμ “72 Seasons”. Είναι γεγονός πια πως κάθε νέα κυκλοφορία του συγκροτήματος από το 1991 και μετά προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα στους οπαδούς του, ενώ ταυτόχρονα δίνει το έναυσμα στους αρκετούς ‘πολέμιους’ της μπάντας να ακονίζουν τα φτυάρια τους για να τους “θάψουν”.
O προηγούμενος δίσκος του συγκροτήματος “Hardwired… to Self-Destruct” κυκλοφόρησε το 2016 και μουσικά αποτέλεσε μία επιστροφή στο στυλ που αγαπήσαμε στους Metallica. Φυσικά όχι αντίστοιχης ποιότητας των πρώτων τεσσάρων αριστουργημάτων, αλλά τραγούδια όπως τα “Atlas, Rise!”, “Moth into Flame” και “Spit Out the Bone” απέδειξαν πως το συγκρότημα μπορεί ακόμα να μας ξεσηκώσει. Με την ανακοίνωση λοιπόν του νέου δίσκου το ερώτημα ήταν προς πoια κατεύθυνση θα κινηθεί συγκρότημα και αν θα μπορέσει πια να κυκλοφορήσει κάτι ποιοτικό, καθώς το πρώτο single “Lux Æterna” δεν μπορώ να πω πως προκάλεσε κύματα ενθουσιασμού. Επειδή όμως ένας δίσκος θα πρέπει να κρίνεται συνολικά, η αγωνία για την ημερομηνία του δίσκου όλο και μεγάλωνε, ενώ τα δύο επόμενα single “If Darkness Had a Son” και “72 Seasons” αναπτέρωσαν το ηθικό των οπαδών.
Στο νέο δίσκο λοιπόν οι Metallica κερδίζουν τις εντυπώσεις και καταφέρνουν να μας προσφέρουν έναν πολύ καλό άλμπουμ αντάξιο της κληρονομιάς τους. Μουσικά το συγκρότημα μας παρουσιάζει τραγούδια τα οποία είναι επηρεασμένα από τις επιρροές της μπάντας όπως στα “Lux Æterna” και “Inamorata”. Όπου στο πρώτο η επιρροή των Motorhead είναι έντονη, εώς στο δεύτερο όπου οι Black Sabbath αφήνουν το στίγμα τους, ενώ στα υπόλοιπα οι Metallica μας παρουσιάζουν συνθέσεις με επιρροές από προηγούμενα άλμπουμ τους και πιο συγκεκριμένα από τα “Βlack Album”, “Load” και “Reload”. Τρανά παραδείγματα αυτού τα “You Must Burn!”, το οποίο έχει την αύρα του “Sad But True” και το “Sleepwalk My Life Away”, το οποίο θα μπορούσε να είχε γραφτεί την εποχή των “Load/Reload”.
‘Οσον αφορά την παραγωγή ο δίσκος έχει έναν πολύ δυνατό έντονο ήχο και ο οποίος ξεσηκώνει, ενώ ο γίγαντας James Hetfield ζωγραφίζει με τα ρίφ του και μαγεύει με τα φωνητικά του. Η απόδοση τους στα φωνητικά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εύκολα έως και η καλύτερη στην καριέρα του. Οι Metallica λοιπόν επιστρέφουν με ένα πάρα πολύ καλό Heavy Metal δίσκο αποδεικνύοντας πως ακόμα και στα “γεράματα” μπορούν να γράψουν καλή μουσική, ενώ τους είμαστε απεριόριστα ευγνώμονες που ακόμα κυκλοφορούν δίσκους και σαρώνουν στις ζωντανές τους εμφανίσεις.
Trond Valfar