Ιστορία σεξουαλικής αφύπνισης όσο και μελαγχολικός στοχασμός πάνω στην ιδέα της μεγάλης χαμένης αγάπης. Ένα βραβευμένο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Φιλίπ Μπεσόν γίνεται ταινία που μεταπηδά ανάμεσα στα 80s και στο σήμερα, σε μια κινηματογραφική μεταφορά που δε θα αφήσει θεατή ασυγκίνητο.
Ένας συγγραφέας επιστρέφει στη γενέτειρά του, το Κονιάκ, για πρώτη φορά μετά από 35 χρόνια. Στην αρχή είναι ανήσυχος για το γεγονός ότι στριμώχνεται πίσω στην παιδική ηλικία που εγκατέλειψε τόσα χρόνια πριν, αλλά τα πράγματα αλλάζουν όταν γνωρίζει τον Λούκας, έναν νεαρό άνδρα που τον συνδέει αναπάντεχα με το παρελθόν του. Ο νεαρός άνδρας αποδεικνύεται ότι είναι ο γιος του πρώτου έρωτα του συγγραφέα, ενός «χαρακτήρα» που εμφανίζεται σε κάθε του μυθιστόρημα. Ξαφνικά, όλες αυτές οι μακρινές αναμνήσεις επιστρέφουν και τον πλημμυρίζουν.
To Lie With Me είναι μια ταινία για το παρελθόν, για τις μνήμες που δεν σβήνουν ποτέ, για μια τραγική ιστορία χαμένης αγάπης. Το μέρος που με ενδιέφερε περισσότερο στο σενάριο, είναι αυτό που αφορούσε τη συνάντηση μεταξύ του συγγραφέα με τον γιο του πρώτου του έρωτα. Θεώρησα εξαρχής ότι αυτή η συνθήκη είναι αρκετά πρωτύπη, γι’ αυτό και θέλησα να παρουσιάσω μια τέτοια σχέση στο σινεμά. Ακόμη, το σενάριο θέτει πολύ ισχυρά και ένα άλλο θέμα: την αντίθεση μεταξύ εξοχής και μεγάλης πόλης. Για αυτό και ήθελα το κοινό να νιώσει όπως ο συγγραφέας όταν φτάνει στο μικρό χωριό και δεν θέλει να είναι εκεί.
Συνήθως μισώ τις αναδρομές στις ταινίες, αλλά στη συγκεκριμένη ταινία υπάρχουν πράγματα που λέγονται στο παρελθόν και όχι στο παρόν, και πράγματα που λέγονται στο παρόν και όχι στο παρελθόν – οπότε βρήκα την αναδρομή ενδιαφέρουσα. Επέλεξα όμως να μην κινηματογραφήσω το παρελθόν τόσο διαφορετικά από το παρόν. Η μόνη αντίθεση είναι ότι στις αναδρομές επέλεξα τα μελαγχολικά χρώματα που έχει το τέλος του καλοκαιριού.
Το μεγαλύτερο δώρο που έλαβα από αυτή την ταινία είναι ότι η αίσθηση και τα συναισθήματα που είχαμε κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, υπάρχει και τώρα μέσα στις κινηματογραφικές αίθουσες που προβάλλεται. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι παραπάνω!
Ο Ολιβιέ Πεϊγιόν σπούδασε Οικονομικά στη Νάντη και στη συνέχεια ξεκίνησε την καριέρα του στον κινηματογράφο ως βοηθός παραγωγής. Έχει μεταφράσει πάνω από 150 αγγλόφωνες ταινίες για τη γαλλική διανομή. Η δεύτερη μικρού μήκους ταινία του, το Jingle Bells (1997), παρουσιάστηκε στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Μετά την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία (Les petites Vacances, 2007), έκανε δύο ντοκιμαντέρ σε παραγωγή της France 5. Η δεύτερη του μεγάλου μήκους ταινία, το ντοκιμαντέρ How I Came to Hate Math (2013), ήταν υποψήφιο για Σεζάρ και κέρδισε τη Χρυσή Κουκουβάγια στο Φεστιβάλ του Μπέργκεν.
Με τους: Γκιγιόμ ντε Τονκεντέκ, Βικτόρ Μπελμοντό, Γκιλέν Λοντέζ, Ζερεμί Ζιλέ
Χώρα: Γαλλία
Γλώσσα: Γαλλικά, Αγγλικά
Είδος: Αισθηματικό, Δράμα
‘Ετος: 2022
Διάρκεια: 98’