Δημήτρης ΚουντούρηςΕπτά χρόνια μετά το κλείσιμο της τριλογίας του Caesar, επανερχόμαστε στον κόσμο του Πλανήτη των Πιθήκων, για μια ταινία που κανείς δεν ζήτησε, αλλά εν τέλει χαίρομαι που πήραμε.
Μέχρι τρία χρόνια πριν δεν είχα δει ποτέ ταινία Πλανήτη των Πιθήκων. Τότε, είπα να δώσω μια ευκαιρία στο Rise of the Planet of the Apes και κατέληξα να ψάχνω το σαγόνι μου στο πάτωμα. Αργότερα, ο Matt Reeves ανέλαβε τις δύο συνέχειες και έκανε θαύματα με ένα franchise το οποίο δεν περίμενα ποτέ ότι θα γινόταν ένα από τα αγαπημένα μου όλων των εποχών.
Μετά το σπουδαίο κλείσιμο του War for the Planet of the Apes, χρειάζεται καν να το ακουμπήσεις ξανά; Και μάλιστα με τον σκηνοθέτη των ταινιών Maze Runner; Πώς μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο; Κι όμως, ο Wes Ball το έκανε.
Το Kingdom of the Planet of the Apes λαμβάνει χώρα περίπου 300 χρόνια μετά την προηγούμενη ταινία, σε έναν μετά-Caesar κόσμο. Οι πίθηκοι είναι το κυρίαρχο είδος, με τους ανθρώπους να έχουν… γυρίσει πολλές χιλιάδες χρόνια πίσω, μοιάζοντας περισσότερο στους Νεάντερταλ, παρά σε εμάς. Με απλά λόγια, οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί πλήρως.
Αν και το θεωρούμε δεδομένο πλέον, αυτή η σειρά συνεχίζει να μαγεύει με τα συγκλονιστικά ψηφιακά εφέ της και το motion capture των ηθοποιών. Σε μια εποχή που τα blockbuster έχουν φτάσει σε σημείο να μοιάζουν πιο ψεύτικα από ποτέ, παρά τους τεράστιους προϋπολογισμούς, οι Πλανήτες των Πιθήκων κάνουν τη διαφορά, όντας μερικές από τις ομορφότερες και πιο ρεαλιστικές σύγχρονες ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Από τα τοπία, μέχρι τα ίδια τα μοντέλα των πιθήκων, η δουλειά που έχει γίνει στα εφέ είναι από… άλλο πλανήτη. Και πώς να μην είναι το πρώτο θετικό στοιχείο που αναφέρω, όταν ο ρεαλισμός είναι το πιο απαραίτητο “συστατικό” μίας τέτοιας ταινίας. Αν πειστείς, αν… μπεις σε αυτόν τον κόσμο, αν τον πιστέψεις, όλα γίνονται πολύ πιο εύκολα.
Σεναριακά, αυτό που χρειάζεται κάθε ταινία αυτής της σειράς, είναι ένα σπουδαίο σχόλιο πάνω στην ανθρώπινη φύση. Και φέρνοντας την ανθρωπότητα σε ένα σημείο που δεν έχουμε ξαναδεί σε αυτό το σύμπαν, το Kingdom κάνει μερικά πολύ σπουδαία πράγματα, τόσο με τους ανθρώπινους χαρακτήρες, όσο και με τους πλήρως εξελιγμένους πιθήκους. Κάθε φορά που νόμιζα ότι θα συμβεί κάτι κοινότοπο, ότι θα κινηθεί σε κλισέ μονοπάτια, η ταινία μου έδινε ένα χαστούκι για να πάρω το μάθημά μου και να πάψω να την αμφισβητώ. Αν και δεν θα έπρεπε να περιμένω κάτι λιγότερο από σεναριογράφους που έχουν δουλέψει σε δύο από τις τρεις προηγούμενες ταινίες (Rise και Dawn).
Οι ερμηνείες από όλο το καστ είναι απίθανες και ανυπομονώ να κυκλοφορήσουν τα behind the scenes για να δω τη δουλειά των ηθοποιών που υποδύθηκαν τους πιθήκους. Σπουδαία και η Freya Allen, την… ανθρώπινη πρωταγωνίστριά μας, αλλά αυτός που έκλεψε την παράσταση αν και με περιορισμένο screen time, ήταν ο Kevin Durand, στο ρόλο του κακού, Proximus Caesar. Ποιες ταινίες τρόμου; Με αυτές γελάω. Ο Durand, όμως, κατάφερε να με τρομάξει περισσότερο κι από τον Michael Myers.
Στην πραγματικότητα η ταινία έχει ένα μόνο αρνητικό, αλλά είναι αρκετά μεγάλο. Μην παρεξηγηθώ, μιλάμε για μια πολύ καλή ταινία στο σύνολό της, αλλά χρειαζόταν καλύτερη δουλειά στο μοντάζ. Μιλάμε για μια διάρκεια 145 λεπτών και θεωρώ ότι… τριμάροντας μερικές σκηνές, όχι απαραίτητα κόβοντας κάποια εξ ολοκλήρου, με δέκα ή δεκαπέντε λεπτά λιγότερα θα κυλούσε πολύ καλύτερα. Στα πρώτα λεπτά και το μεσαίο κομμάτι, υπάρχουν ένα κάρο σκηνές που τραβάνε υπερβολικά πολύ και τις ένιωσα. Ο σκηνοθέτης Wes Ball έχει δηλώσει ότι κόπηκαν 30-40 λεπτά από το τελικό cut, και νομίζω ότι δεν θα ήθελα ποτέ να μάθω πώς θα ήταν ένα πιθανό extended edition.
Το φινάλε της ταινίας, πάντως, ήταν φανταστικό και από εκεί που είχα τρομερές αμφιβολίες, κατέληξα να ανυπομονώ για το που πρόκειται να πάει αυτή η ιστορία. Και ως blockbuster υψηλού προϋπολογισμού, το Kingdom of the Planet of the Apes είναι μια ταινία που αξίζει το χρόνο και τα χρήματά σας, για να τη βιώσετε όπως της αξίζει, στη μεγάλη οθόνη.
Δημήτρης Κουντούρης
Μπορείς να βρεις περισσότερα για τον Δημήτρη στο προσωπικό του κανάλι στο Youtube !
