Θυμάστε εκείνα τα χρόνια τα παλιά, που έπαιζε φάση με το MTV; Κάποιοι το είχαμε προλάβει και ήσουν τόσο μαγκίτης, όσο αν έπιανες το Junior’s TV. Μιλάμε για κανάλια που έπρεπε να κάνεις 400 Πατερημά, να προσκυνάς μέχρι το κρανίο σου να κουτουλήσει το πάτωμα, να πάθεις διάσειση και να σε γ@μήσει και σκύλος για να τα πιάσεις. Ε μια ωραία πρωΐα ανοίΚΣαμε την τιβί και δεν μπορούσαμε να βρούμε το MTV (έκανα και ρίμα, γεια σας μπίτσιζ πάω για Νόμπελ ποίησης).
Δώκετε βάση γατάκια (νιάου νιαου μαδαφάκα): Τότε οι τηλεοράσεις δεν είχαν όλες τηλεκοντρόλ. Έπρεπε να ΣΗΚΩΘΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ, να πας μέχρι την οθόνη και να περάσεις σε ανακριτικές μεθόδους, που ήταν και πολλές Γ@ΜΩ ΤΑ ΦΡΥΔΙΑ ΤΩΝ ΦΑΡΑΩ! Πάρτε χαρτί, μολύβι και σημειώστε τι κάναμε (spits hands & rubs them together): Πηγαίναμε στην τιβί και χώναμε το χέρι από πίσω (TITLE OF YOUR SEX TAPE), παίζαμε το μακρύ και άσπρο καλώδιο της κεραίας (TITLE OF YOUR… Ok ok το πιάσατε το νόημα) και ταυτόχρονα παίζαμε και τα κουμπιά της τηλεόρασης. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΝ ΕΙΧΕ ΚΑΛΟ ΣΗΜΑ ΑΠΛΩΣ!! Αφού αυτά δεν πιάνανε, αρχίζαμε να κοπανάμε την τηλεόραση με λύσσα. Μετά από όοοολο αυτό το “τσοκ μι ντάντι” σαδομαζό σκηνικό, η τιβί έμοιαζε με τελική σκηνή hentai (Yamete Kudasai) και εμείς ωρυόμασταν στα ουράνια, γιατί διαπιστώναμε ότι το MTV είχε απλά σταματήσει να εκπέμπει.
ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΟ MTV… Βασιλάρα Λεβέντη, δικό σου…
Οι μέρες ήταν μάυρες, το πιτόγυρο δεν είχε την ίδια γέυση, ήταν σαν καραντίνα κόβιντ πριν τον κόβιντ. Το MTV μας είχε μάθει τον Vanilla Ice, τους Dead or Alive, την Άννα Γούλα (ναι παραδόξως εκεί άκουσα πρώτη φορά το άσμα “τα πίνω όλα”, δεν ξέρω τι σκ@τ@). Μετά όμως τσουυυυυυπ γίνεται mainstream το MAD. Όλοι οι μουσικόφιλοι βγήκαμε στους δρόμους, βγάζαμε έξω τις μαραμένες μας μάνικες και τις κοπανάγαμε σε ότι νιπτήρα βρίσκαμε. Όλη μέρα, κάθε μέρα εκπομπάρες με μουσικά νέα και βιντεάκια από όλο τον κόσμο. Special shout-out στους Νάντια Μπουλε, Δημήτρη Βλαχο και Λυδία Παπαϊωάννου, γιατί στα breaks των δικών τους εκπομπών παίζανε Happy Tree Friends. Τον ίδιο πάνω-κάτω καιρό εμφανίστηκε στο MAD το TV War με έναν τυπάρα με καρέ και μια υποψία τρίχας στο σαγόνι, ονόματι Χάκο Περβανίδη και μάθαμε τι εστί Nevermore και Cradle of Filth (μόλις είχε κυκλοφορήσει ο ύμνος “So Glad for the Madness”) και ο κόσμος μας έγινε πιο φωτεινά μαύρος.
Πλέον το MAD κάνει ότι του κ@βλώσει και το μόνο σημαντικό πράγμα που κάνει σχετικά με την μουσική είναι τα MAD Playback… ΓΚΟΥΧΓΚΟΥΧ… Video Music Awards (insert “Jimmy vomiting raccoons” sounds here). ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΕΛΠΙΔΑ ΟΜΩΣ: Το TV War συνεχίζει ακάθεκτο και πλέον στα ηνία ο Χάκος και η Hel Pyre μας θυμίζουν ακόμη ότι το MAD ήταν κάποτε μουσικό κανάλι και εμείς κάνουμε δέηση στον στρινγκάτο Baal για να μη χαθεί αυτή η εκπομπή!
Σήμερα σας βάρεσα ένα σύντομο ταξίδι στην memory lane. Δακρύστε μαζί μου και πάμε μια από Rock Dragon να πνίξουμε τον καημό μας στα ξίδια, κηδεύοντας την μουσική τηλεόραση και ελπίζοντας ότι θα κάνει γρήγορο respawn, σαν τον Τζίζους.
Jimmy Tsolakis
