Jimmy TsolakisΣήμερα έχουμε θεματάκι που θα προκαλέσει τόσο άρρωστους κλαυθμούς και οδυρμούς που θα ξεπεράσουμε και την κηδεία του Κιμ Γιονγκ ΙΛ (pun intended).
Έχεις γυρίσει από άδεια και ξημερώνει η αμέσως επόμενη μέρα που έχεις βάρδια. Φυσικά και παίζουν λίγα νευράκια. Ακούς ένα παιδάκι στο δρόμο να γελάει όλο χαρά και νιώθεις και εσύ τόση αγαλλίαση που του κάνεις δώρο ένα βάζο απ’ το παράθυρό σου. Μόλις το πιτσιρίκι λαμβάνει το δώρο, για κάποιο λόγο αρχίζει και κλαίει, αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί, ο καφές σε καλεί άλλωστε και πρέπει να υπακούσεις. Μόλις σε πιάσει ο καφές, αντιλαμβάνεσαι ότι το δωράκι βάζο που έστειλες βρήκε το πιτσιρίκι στο κεφάλι, οπότε ίσως για αυτό παίζει να έκλαιγε.
Μπαίνεις στο αμαξάκι σου και ξεκινάς προς τη δουλίτσα σου. Στο δρόμο εκτοξεύεις καντηλάκια και κ@λοδάχτυλα σε κάθε άλλο αμάξι στο δρόμο γιατί “αργία είναι γ@μώ την π@τάνα μου, πού πάνε όλοι”. Μετά θυμάσαι βέβαια ότι υπάρχουν δουλείες σαν τη δική σου όπου κάθε μέρα είναι εργάσιμη, οπότε εκεί ρίχνεις ένα θρήνο για τους ομοιοπαθείς εργαζόμενους και φυσικά ρίχνεις ακόμη κατάρες για όσα αμάξια περιέχουν απλώς άτομα που συνέρχονται από το χθεσινοβραδινό παρτάρισμα (ΝΤΕΓΑΜΙΣ’).
Φτάνεις στη δουλίτσα σου σαν καλός γιδογ@μης παππάς και φυσικά αυτή η δουλειά περιλαμβάνει πάρε-δώσε με πελάτες, οπότε αρχίζουν οι γνωστές μ@λ@κίες που χωρίζονται σε 3 κατηγορίες. Στην 1η κατηγορία μιλάμε για τους κλασσικούς που θα κάνουν παζάρια στις τιμές επειδή είναι χρονιάρες μέρες. Άκου εδώ μωρή τρόμπα για ηλεκτρικό πατίνι: το αφεντικό μου διακοπάρει ακόμα και εγώ κρατάω το οχυρό. Όσο είμαι εγώ εδώ, ξήγες τέτοιου τύπου δεν κάνω. Όταν γυρίσει το αφεντικό μου ζήτα τες, αν και ξέρω ότι και πάλι θα πάρεις τα @ρχίδΓι@ μου, απλά θέλω να δω την μάπα σου όταν το διαπιστώσεις.
Η 2η και η 3η κατηγορία μπορούν να συνδυαστούν σε μια, με τους πελάτες που είναι δήθεν συμπονετικοί. “Αχ δεν περίμενα να δουλεύατε τέτοια μέρα/ώρα” ή “συγγνώμη που ήρθα τέτοια μέρα/ώρα”. Πρώτον, μέλος του καστ του Last Airbender (για το live action λέω): εσύ είσαι ο λόγος που δουλεύουμε τέτοια μέρα/ώρα, αλλιώς θα ήμουν σπιτάκι μου και θα έβλεπα τον Μπομπ Σφουγκαράκη να γ@μιέται με μια λεοπάρδαλη (έχω περίεργη ταινιοθήκη, μην με κρίνετε). Δεύτερον, θύμα του ξώγαμου του Jason Vorhees και του Pinhead: ΜΗ ΖΗΤΑΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΤΧΣ! Σκόπιμα μπούκαρες στο χώρο εργασίας μου, αλλιώς θα έκανες τα στραβά μάτια. Λέγε τι θες, πάρ’ το και πάρε π@λο, αλλιώς έχω στην αποθήκη κάτι anal beads με καρφιά και θα στα κάνω δώρο τραγουδώντας brutal death covers του “All I want for Christmas μπλαμπλαμπλα”!
Λοιπόν αυτά και σήμερα ΠΣυχόλεΖμο, ελπίζω να με αγαπήσατε λίγο παραπάνω και σήμερα και καλό κουράγιο. Μόλις φύγει και η Πρωτοχρονιά, θα μας πρήξουν τον π@π@ρο. Θρηνώ μαζί σας.
Jimmy Tsolakis
