Ορέστης ΜαλτέζοςΟ Ντάρεν Κρις έγινε γνωστός για δύο πολύ διαφορετικούς ρόλους που έπαιξε στην τηλεόραση. Τον γοητευτικό Μπλέιν Αντερσον, κεντρικό τραγουδιστή της χορωδίας Γουόρμπλερς της Ακαδημίας Ντάλτον στο «Glee», και τον κατά συρροή δολοφόνο και παθολογικό ψεύτη Αντριου Κουνάναν στη δεύτερη σεζόν του «American Crime Story: The Assassination of Gianni Versace», ανοίγοντάς του τον δρόμο για την παγκόσμια αναγνώριση και καταξίωση.
Γεννημένος το 1987 στο Σαν Φρανσίσκο, έδειξε ενδιαφέρον για τη μουσική από πέντε χρονών, ξεκινώντας μαθήματα βιολιού που κράτησαν δεκαπέντε χρόνια, ενώ έγινε αυτοδίδακτος και σε άλλα πέντε όργανα. Σε ηλικία δέκα χρονών έγινε δεκτός στο American Conservatory Theater, πραγματοποιώντας παράλληλα και το θεατρικό του ντεμπούτο με συμμετοχές στα μιούζικαλ «Fanny» του Harold Rome και «Do I Hear a Waltz?» των Richard Rogers και Stephen Sondheim. Η ενηλικίωση τον βρίσκει στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, όπου αναλαμβάνει τη θεατρική ομάδα και καταλήγει να αποφοιτήσει με πτυχίο Καλών Τεχνών με ειδικότητα στην υποκριτική.
Εκεί, με μερικούς συμφοιτητές του, ιδρύουν την ομάδα StarKid και ανεβάζουν μια μιούζικαλ παρωδία του Χάρι Πότερ, «A Very Potter Musical», με τον Ντάρεν να γράφει τα τραγούδια και να πρωταγωνιστεί, η οποία γρήγορα γίνεται viral μετά το ανέβασμά της στο YouTube. Την επιτυχία της παράστασης ακολουθούν άλλα δύο Χάρι Πότερ sequel και το ευφάνταστο «Me and My Dick», ένα μιούζικαλ ενηλικίωσης με πρωταγωνιστές ένα αγόρι και το… πουλάκι του ονόματι Ντικ, το οποίο γίνεται η πρώτη μαθητική παράσταση που το soundtrack της μπαίνει στα charts του Billboard.
Παράλληλα ξεκινά και τις πρώτες του τηλεοπτικές εμφανίσεις, αρχικά για πέντε επεισόδια στο βραχυχρόνιο Eastwick, και μια συμμετοχή στο υψηλής τηλεθέασης Cold Case, προτού σαν αποτέλεσμα ενός casting video όπου τραγούδησε το «Lean on Me» του Bill Withers, οι παραγωγοί του «Glee» τον επιλέξουν για τον ρόλο του Μπλέιν Αντερσον. Παρότι ο ίδιος αρχικά ένιωθε αταίριαστος για τον ρόλο, στην πορεία αγκάλιασε αυτόν τον ανοιχτά γκέι και γεμάτο αυτοπεποίθηση ήρωα, τον οποίο θεώρησε μια σημαντική εξέλιξη στην απεικόνιση γκέι χαρακτήρων στην τηλεόραση. Αμέσως έγινε αγαπητός από το κοινό και για τις τραγουδιστικές του ικανότητες, αρχής γενομένης με τη διασκευή του «Teenage Dream» της Katy Perry, ενώ προτάθηκε για Emmy για τη σύνθεση του πρωτότυπου τραγουδιού «This Time» που ακούστηκε στο φινάλε της σειράς.
Το 2012 κάνει το ντεμπούτο του στο Broadway αντικαθιστώντας τον Daniel Radcliffe στο «How to Succeed in Business Without Really Trying», γνωρίζοντας τρομερή επιτυχία, με την παράσταση να συνεχίζεται επί 11 μήνες, ενώ το 2015, ελεύθερος πια από τις υποχρεώσεις του «Glee», πρωταγωνιστεί ξανά στο Broadway στο «Hedwig and the Angry Inch» και εν συνεχεία στην αμερικάνικη περιοδεία του.
Τότε καλείται ξανά από τον δημιουργό του «Glee», Ryan Murphy για να παίξει έναν έκτακτο ρόλο στην πέμπτη σεζόν του «American Horror Story: Hotel», προτού του εμπιστευτεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο του υπαρκτού Αντριου Κουνάναν, που έμεινε στην ιστορία ως ο δολοφόνος του Βερσάτσε στη δεύτερη σεζόν του «American Crime Story». Ο Ντάρεν πήρε διθυραμβικές κριτικές υποδυόμενος έναν ρόλο τελείως κόντρα σε αυτόν του Μπλέιν Αντερσον του «Glee», ο οποίος τον είχε συστήσει στο κοινό, και ανταμείφθηκε κερδίζοντας τόσο το Emmy όσο και τη Χρυσή Σφαίρα Α’ Ανδρικού Ρόλου σε Μίνι Σειρά.
Μέχρι και σήμερα, η μοναδική του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 2013 στην κωμωδία «Girl Most Likely», δίπλα στην Kristen Wiig και τον Matt Dillon που παίχτηκε στο Φεστιβάλ του Τορόντο, αλλά μέσα στη χρονιά θα εμφανιστεί στο πολεμικό δράμα του Roland Emmerich, «Midway», για την ομώνυμη μάχη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Εκτός από την τηλεοπτική του καριέρα, ο Ντάρεν είναι ενεργός υποστηρικτής του Trevor Project, του μεγαλύτερου οργανισμού πρόληψης αυτοκτονιών της LGBTQ νεολαίας, ενώ πέρυσι αρραβωνιάστηκε τη σύντροφό του με την οποία είναι μαζί οκτώ χρόνια.
Φρέσκος από την επιτυχία του στα φετινά βραβεία, δεν έχει ανακοινώσει ακόμα κάποιο από τα μελλοντικά του project, αλλά έχοντας πιστοποιήσει πλέον την ικανότητά του στην ερμηνεία εντελώς διαφορετικών ρόλων, σίγουρα το μέλλον του διαγράφεται κάτι παραπάνω από ελπιδοφόρο.
Ορέστης Μαλτέζος
