Χρύσα ΑντωνιάδηΕδώ και λίγο καιρό εις τον ευλαβικό ναό του Netflix, έπαιζε ένα μπανεράκι στα προσεχώς με ένα “αινιγματικό” επιτοίχιο ελαφάκι, το οποίο μας έδινε μια τελευταία ελπίδα μήπως και δούμε τίποτα αξιόλογο στην horror κατηγορία της πολύπαθης πλατφόρμας, που αντικειμενικά παίζει την επιλογή των ταινιών, να χειρίζεται ερασιτεχνικά ο Adam Sandler.
Το A Classic Horror Story λοιπόν αποτελεί μια Ιταλική παραγωγή των Roberto De Feo (τους De Feo του Amityville τι να τους έχει άραγες;) και Paolo Strippoli, οι οποίοι αφού είδαν όλα τα horror movies των τελευταίων δεκαετιών, πήραν ένα υπέροχο μπλέντερ το έβαλαν στην πρίζα και έφτιαξαν ένα λεύκωμα αναμνήσεων το οποίο είχε λίγο από όλα. Και όταν λέμε από όλα, παίζει τόσα συστατικά να μην έχουν υπάρξει καν σε πιτόγυρο.
Με λίγο Friday the 13th, λίγο The Cabin in the Woods, λίγο Texas Chainsaw Massacre, λίγο Saw, και σειρήνες που τους παραχώρησε ευγενικά το Silent Hill λόγω μετεγκατάστασης, το A Classic Horror Story κάνει ακριβώς αυτό που υπόσχεται: αποτελεί μια νέα ωδή σε όλες τις “κλισεδιές” του παγκόσμιου horror cinema, με έναν τρόπο που δεν μπορείς να του κρατήσεις καμία κακία.
Η ταινία ξεκινά με ένα σύνολο ατόμων όπου ο καθένας ταξιδεύει στο δικό του λόγο και προορισμό, μέχρι που το τιμόνι παίρνει ο άσχετος της παρέας, γιατί όσο και να πείς, κάποιος πρέπει να κάνει τη βλακεία για να ξεκινήσει η ιστορία. Λίγο αργότερα θα μεταφερθούν στο πουθενά, όπου εκεί ζεί μια εγκαταλελειμμένη “σατανική” καλύβα του μπαρμπα Θωμά, η οποία με αισθητική goth ματζέντας αποτελεί τη μύγα μες το γάλα, στο κατά τα άλλα συμπαθητικό πράσινο χωραφάκι.
Το σπιτάκι λοιπόν μπορεί να φαίνεται χαριτωμένο αλλά μάλλον δεν είναι, και οι ζωές των πρωταγωνιστών θα αρχίσουν να εξελίσσονται και να απειλούνται από ανεξήγητες καταστάσεις (δε κάνω spoiler, σέβομαι και τα πάω πλαγίως όσο μπορώ). Η ταινία εκεί που πάει να σοβαρέψει αυτοτρολάρεται, και εσύ αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι ακριβώς παίζει, καθώς είναι όλα γνωστά αλλά και παντελώς άγνωστα, μπροστά από το “καλυβάκι” του κάτω κόσμου.
Η ανθολογία βέβαια όλων των παραπάνω ταινιών που αναφέραμε και οι έντονες αναφορές τους, δεν εμποδίζουν την ταινία να εξελιχθεί ως προς την δική της ιστορία. Οι χαρακτήρες χτίζονται από την αρχή, δημιουργείς συμπάθειες και αντιπάθειες από τα πρώτα λεπτά, και ουσιαστικά καταλαβαίνεις ποιός θα φύγει πρώτος από το “Classic Horror” σπίτι του Big Brother.
Ένα βανάκι σε σημείο μηδέν, ένα δάσος που δεν είναι δάσος, τρείς δαίμονες που τελικά δεν είναι δαίμονες και όλα αυτά μέσα από μια σπλάτερ εξέλιξη η οποία ουσιαστικά καταφέρνει να ισορροπήσει την κωμική εκδοχή της ταινίας. Αποκρυφιστικά σύμβολα, σκοτεινές φιγούρες και τελετές οι οποίες κορυφώνονται μέσα από αρκετό αίμα, καθώς η παραγωγή της ταινίας πρέπει να διάβασε πως κάθε horror movie που σέβεται τον εαυτό της, οφείλει να χύσει και γαλόνια αίμα για να πείσει το κοινό.
Ο επίλογος δίνει τη δικαίωση και παραμένει αινιγματικός, γιατί δεν είναι και κακό να ψαχτεί και λίγο το fandom αργότερα με θεωρίες, ending explained κ.τ.λ.
Όλα καλά, αλλά όπως προανέφερα υπάρχει ο βασικός παράγοντας ότι η ταινία φαίνεται να αποτελεί ένα φόρο τιμής στους άξιους προγόνους των καλτ ταινιών, χωρίς παραπάνω απαιτήσεις. Στην τελική όποιος την κατάλαβε την κατάλαβε και όποιος δεν την εκτίμησε ας δεί το Βερόνικα που βρίσκεται στο Netflix τα τελευταία 2 χρόνια, γιατί στην τελική αυτό του αξίζει. Είναι λίγο σαν προφητεία “Θα βλέπεις θρίλερ, αλλά θα είναι σα να μη βλέπεις”.
Αν λοιπόν το δούμε από την συγκεκριμένη οπτική σκοπιά, τότε η ταινία θα καταφέρει να αποδειχτεί διασκεδαστική και καθόλου βαρετή. Αν όμως κάποιος “μύστης” του είδους θελήσει να δεί ένα νέο απαύγασμα στον μακρύ κατάλογο των horror movies, τότε καλό θα είναι να αλλάξει οδό και αριθμό.
Οι Ιταλοί είναι στα φόρτε τους εξάλλου τον τελευταίο καιρό, οπότε ίσως το συγκεκριμένο φιλμ να αποτελεί μια νέα ακόμα εκδοχή σε όλες τις ιστορίες που έχουν να αφηγηθούν το τελευταίο χρονικό διάστημα. Bέβαια η φάση μετά από τη συγκεκριμένη ταινία θα είναι λίγο “Enough Is Enough”, γιατί ελάχιστα σινεφιλικά κύτταρα μας έχουν απομείνει, οπότε ας τα φροντίσουμε λίγο παραπάνω.
Δώσε λοιπόν μια ευκαιρία στο A Classic Horror Story, στην τελική αγάπα το με τα ελαττώματα του και ας μην έχει.
Χρύσα Αντωνιάδη
*Ακολουθήστε το Punked.gr στο Google News για να ενημερώνεστε άμεσα για όλα τα νέα μας άρθρα!
