Η ελληνική κοινωνία συγκλονίστηκε, για πολλοστή φορά το τελευταίο διάστημα, από μία σοκαριστική είδηση. Ένας πατέρας στην Κάρπαθο έβαλε τέλος στη ζωή του γιατί οι συγχωριανοί του έκαναν καζούρα για την ύπαρξη ερωτικού βίντεο του γιου του με ένα άλλο άντρα.
Η ελληνική κοινωνία (ή πιο σωστά μέρος αυτής) επιμένει να συγκλονίζεται από τα αποτελέσματα των δικών της συμπεριφορών χωρίς φυσικά ποτέ να αποδέχεται το δικό της μερίδιο ευθύνης.
Καθημερινά, αγόρια που χαρακτηρίζονται διαφορετικά επειδή απλά και μόνο δεν τους αρέσει να παίζουν με στρατιωτάκια, κακοποιούνται βάναυσα. Αλλα σωματικά, άλλα ψυχολογικά, άλλα και με τους δύο τρόπους. Είτε από “φίλους” είτε από συγγενείς.
Καθημερινά, κορίτσια αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα ή κτήμα ή τρόπαιο κάποιου.
Καθημερινά τα θύματα σιωπούν, σκύβουν το κεφάλι, μαζεύουν ότι έχει μείνει από την αξιοπρέπεια τους και φεύγουν.
Ντρέπονται για ότι του συνέβη αντί να ντρέπονται εκείνοι που τους πλήγωσαν.
Ντρέπονται οι άνθρωποι γιατί τα κτήνη δεν ξέρουν αυτό το συναίσθημα.
Σκληρή λέξη το “κτήνος”;
Μπορεί. Αλλά δεν πλησιάζει καν την σκληρότητα που αντιμετώπισαν αυτά τα παιδιά.
Και μέσα από τα όσα έζησαν, ή πιο σωστά αναγκάστηκαν να ζήσουν, αποφάσισαν να ορθόσουν το ανάστημα τους. Γενναία παιδιά που ποζάρουν με την γραβάτα ως σύμβολο καταπίεσης αλλά δεν την αφήνουν να τα φιμώσει. Λένε την ιστορία τους. Όχι εύκολα. Με πόνο ψυχής. Για να λυτρωθούν τα ίδια και να στείλουν μήνυμα και στα άλλα παιδιά ότι δεν είναι ούτε μόνα ούτε τα μόνα.
Όλα αυτά τα παιδιά που πέρνουν μέρος στο Blood Ties project μας παραδίσουν μαθήματα ζωής και θάρρους. Είναι οι γίγαντες την διπλανής πόρτας που σπάνε τη σιωπή και στερούνε τη δύναμη από κάθε κακοποιητή.
Αυτά τα θαυμάσια παιδιά τιμούν αυτό το φωτογραφικό-δημοσιογραφικό λεύκωμα.
‘Ελενα Φάκου