Πέντε χρόνια μετά την τελευταία φορά, ο Blaze επέστρεψε στην Ελλάδα για μια σειρά συναυλιών σε ισάριθμες πόλεις, αρχής γενομένης από την Ξάνθη, κατηφορίζοντας στη συνέχεια προς το Νότο. Στις 10/11/22 είχαμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε ξανά στο Eightball Club της Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της επετειακής περιοδείας του με αφορμή τη συμπλήρωση 25 ετών από το 1994, όταν εντάχθηκε στους Iron Maiden για πέντε χρόνια και δύο studio albums. Το Iron Maiden XXV Anniversary tour «τρέχει» ήδη από το 2019, ενώ πλέον η υπέρβαση της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης έχει επιτρέψει την επιστροφή στην κανονικότητα και τη συνέχιση των συναυλιών, με τον Blaze να επανέρχεται δριμύτερος.
Σφύζοντας από ενέργεια και διάθεση, το Eightball γέμισε από κόσμο, κι εκεί ο παθιασμένος Βρετανός καλλιτέχνης ανέλαβε να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, αναπτύσσοντας υπέροχη χημεία μέσα από την αλληλεπίδρασή του με τους fans, με τρόπο που είναι πολύ δύσκολο να μην τον συμπαθήσεις. Απλότητα και δυναμική, οικειότητα και ένταση, μια metal παρέα που γουστάρει κάθε στιγμή και χτυπιέται ασταμάτητα σε τραγούδια… παλιά κι αγαπημένα, από τα οποία ο Blaze γνωρίζει ακριβώς πώς να παίρνει το 100% όσων έχουν να δώσουν. Τα κομμάτια του X Factor (1995) και του Virtual XI (1998) αναδεικνύονται σ’ ένα συναυλιακό πλαίσιο ικανό να πείσει και τους πλέον δύσπιστους, αρκεί να έχουν ξεχάσει τις παρωπίδες στο σπίτι.
Το live άνοιξε με τους Absolva σε ρόλο special guests, που έπαιξαν τραγούδια από τα albums τους για 45 λεπτά. Πρόκειται βεβαίως για τους μουσικούς οι οποίοι εδώ και πολλά χρόνια συνοδεύουν τον Blaze στις περιοδείες του, όπως και τώρα, με τον Chris Appleton ως lead guitarist, τον Martin Mcnee στα drums, τον Karl Schramm στο μπάσο και τον επί εννέα χρόνια (2012-2021) μπασίστα των Iced Earth, Luke Appleton, επίσης στην κιθάρα. Ο τελευταίος προστέθηκε επίσημα στη μπάντα του Blaze το 2021 και είναι η μόνη αλλαγή/προσθήκη στο σχήμα που είχε έρθει στην Ελλάδα το 2017. Ο ex-frontman των Maiden τραγούδησε για περίπου 90 λεπτά, παίζοντας έντεκα κομμάτια από τα έργα και τις ημέρες του με τη Σιδηρά Παρθένο και τρία από το War Within Me, το πιο πρόσφατο προσωπικό άλμπουμ του, που κυκλοφόρησε το 2021. Σημείο αναφοράς, βεβαίως, το γεγονός ότι ο κόσμος γνώριζε όλα τα τραγούδια της Maiden-era και, σε συνδυασμό με την εξαιρετική παρουσία του Blaze και των μελών των Absolva, στο Eightball επικράτησε ένας μόνιμος πανικός!
Μέσα σε αποθέωση, το setlist άνοιξε με το Lord of the Flies, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια του Blaze με τους Maiden, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση «έχτισε» ανεβαίνοντας στο stage και αφήνοντας τις ιαχές του κόσμου να κινούνται στον εισαγωγικό ρυθμό, πριν ο ίδιος μπει δυναμικά. Το δεύτερο τραγούδι του X Factor άλλαξε θέση με το πρώτο, καθώς ακολούθησε το θρυλικό Sign of the Cross, που μέχρι σήμερα εξακολουθεί να παίζεται ζωντανά και από τους Iron Maiden, εσχάτως στο πλαίσιο της Legacy of the Beast περιοδείας τους, η οποία ολοκληρώθηκε πρόσφατα. Είναι το κομμάτι με το οποίο ο Blaze συστήθηκε με τον πλέον επίσημο τρόπο στους απανταχού Maiden fans το 1995, σημαίνοντας τη στροφή της μπάντας σε πιο σκοτεινά μονοπάτια, τα οποία ο ίδιος υπηρέτησε ιδανικά, αρχής γενομένης από το συγκεκριμένο δημιούργημα του Steve Harris, και εξακολουθεί να τιμά με την ίδια αφοσίωση μέχρι σήμερα. Επόμενο ήταν το Judgement of Heaven, μέσα από τους στίχους του οποίου, δια χειρός Harris, ο Blaze τραγουδά ίσως το πιο ενδοσκοπικό κομμάτι των Maiden ημερών του, βιώνει κάθε λέξη και αυτό επικοινωνείται στους fans.
Τη σκυτάλη παρέλαβαν τρία από τα τέσσερα πρώτα τραγούδια του πρόσφατου War Within Me, ξεκινώντας από το ομότιτλο, που περιστρέφεται γύρω από ένα αρκετά προσφιλές θέμα για τον ανεξάρτητο Blaze, την ανάγκη να παλεύεις για το επόμενο βήμα και να βελτιώνεσαι, κόντρα στους προσωπικούς σου δαίμονες και κάθε δυσκολία. Ακολούθησε το Pull Yourself Up, ένα ακόμη πιο μελωδικό κομμάτι και εξίσου συναυλιακό, με τον κόσμο να μπαίνει άμεσα στο κλίμα, επαναλαμβάνοντας τη φράση στο refrain. Την τριπλέτα συμπλήρωσε το επίσης εξαιρετικό Warrior, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι ο Βρετανός είναι παρών, εξακολουθεί να δημιουργεί και να δίνει τα πάντα κάνοντας αυτό που αγαπά.
Επιστρέφοντας στη Maiden-era, ήταν η σειρά του Fortunes of War, ρίχνοντας προς στιγμήν τους ρυθμούς, όχι όμως και την εσωτερικευμένη ένταση του συγκεκριμένου τραγουδιού, το οποίο όσοι βρέθηκαν στο Eightball καλωσόρισαν ως ένα φίλο από τα παλιά. Την ασίστ δέχτηκε το Virus, το μοναδικό κομμάτι που ερμήνευσε ο Blaze και δε συμπεριλαμβάνεται βεβαίως σε κάποιο από τα δύο Maiden albums του, αλλά κυκλοφόρησε ως single το 1996 και μπήκε στη συλλογή Best of the Beast. Ένα αγαπημένο τραγούδι τόσο για τον ίδιο όσο και για τον κόσμο, το περιεχόμενο του οποίου ο Βρετανός νοηματοδοτεί αυτήν την περίοδο στο απρόσωπο πρόσωπο διαφθοράς της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.
Και κάπως έτσι περάσαμε στο πρώτο κομμάτι του Virtual XI: Το When Two Worlds Collide είναι από εκείνα τα οποία ο Blaze απογειώνει σε κάθε live του και η φορά αυτή δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Ένα απολύτως ξεσηκωτικό τραγούδι, ιδανικό για τη δυναμική φωνή του καλλιτέχνη, το οποίο ήδη από τα ‘90s είχε να σηκώσει ένα πολύ μεγάλο βάρος, επόμενο μετά το κορυφαίο track εκείνου του άλμπουμ. Αλλά επειδή σε μια συναυλία οτιδήποτε μετά το Clansman θα ήταν… downhill, όπως λένε και στο χωριό, αυτό το εμβληματικό κομμάτι -που οι Iron Maiden διατηρούν στο setlist τους μέχρι σήμερα- ήταν εκείνο που ακολούθησε, με το Eightball να σείεται σε ολόκληρο το εννιάλεπτο. Το Como Estais Amigos, που έγραψε μαζί με τον Janick Gers, είναι το αγαπημένο τραγούδι του Blaze από τα χρόνια του με τους Maiden, και φρόντισε να το υπενθυμίσει για μία ακόμη φορά, με μια εμπνευσμένη -και εμπνευστική- ερμηνεία, αναδεικνύοντας ορισμένα εξαιρετικά στοιχεία στους… έχοντες ώτα ακούειν, για να μιλήσουμε με απλά λόγια.
Man on the Edge. Need I say more? Πανικός! Με το live να έχει μπει στην τελική ευθεία, τον Blaze να «παίζει» με τον κόσμο, να ζητάει να ουρλιάξει και να απαντά “It’s good… but it’s not Thessaloniki good!”… ένας χαμός! “Falling down” κραυγές και μετά… Futureal! Παροξυσμός! Με τον Chris Appleton στην κιθάρα να δίνει ρέστα όπως και σε ολόκληρο το live, τον Blaze να βρυχάται και τον κόσμο να εκρήγνυται! Κι εκεί που αναρωτιέσαι τι έμεινε να πει για encore… The Angel and the Gambler! Γιατί με κάποιον τρόπο, όσες φορές και να ακούσεις ζωντανά το τρίστιχο Don’t you think I’m a savior? / Don’t you think I could save you? / Don’t you think I could save your life?… δεν είναι ποτέ αρκετές! Ο Βρετανός το κατάλαβε καλά, όταν ο ίδιος προσπαθούσε να κάνει επίλογο και ο κόσμος το τραγουδούσε από κάτω… και από πάνω!
Ο Blaze κατέθεσε φωνή, ψυχή και σώμα για μία ακόμη φορά, όπως σε κάθε συναυλία του. Κι αυτό είναι κάτι που κανείς δε μπορεί να του το αφαιρέσει. Όποιος τον εμπιστεύεται, γνωρίζει ότι θα δει επί σκηνής έναν καλλιτέχνη που θα δώσει ό,τι έχει και δεν έχει για τον κόσμο που έχει έρθει να τον δει, σ’ αυτήν τη μοναχική, αλλά συγχρόνως με πολλούς φίλους και συνεργάτες, πορεία σχεδόν 25 ετών πλέον μετά την παρουσία του στους Iron Maiden. Έναν τύπο χαμογελαστό, ευδιάθετο και ευγενικά ευγνώμονα, ο οποίος μετά το τέλος του live θα καθίσει κάθιδρος σε μια γωνία και θα υποδεχτεί με ανοιχτές αγκάλες κάθε fan που θα θελήσει να φωτογραφηθεί μαζί του ή να ζητήσει κάποιο αυτόγραφο. Η διαδρομή του στο heavy metal συνοψίζεται σε μία και μόνο φράση του Aftermath, του τραγουδιού που συνυπογράφει με Harris και Gers στο X Factor: “I’m just a soldier”.
