Αρης Μπαγεώργος "Mr thriller"
Η Emily Dickinson, η Esther Popel και η Renèe Vivien, μέσα από την ποίησή τους, συντελούν στο να φτιαχτεί αυτός εδώ ο κόσμος που όταν σιωπά ή όταν φωνάζει τρέμει από τις δονήσεις στα άκρα των μουσικών στις κιθάρες και τα ντραμς. Ο θόρυβός τους σε καταπίνει από το κέντρο της τρύπας στο βινύλιο σε ένα αινιγματικό κενό, με μια νοητή αχτίδα φωτός να ξεχειλίζει μέσα από την επιθυμία και την ανάγκη σε τούτο το αφήγημα, σαν δίπολο μεταξύ του έρωτα και του νοσηρού. Όπως ακριβώς ένα χάος από άνθη, η μίξη των folk μελωδιών με το drone metal φέρνει στην επιφάνεια την ομορφιά μέσα από το σκοτάδι.
Αντανάκλαση στην κάθαρση που στέκει σαν εσωτερική δίνη στην γκάμα των δυναμικών από την ησυχία στον θόρυβο όπως ‘επαιζαν και στο ‘Double Negative’ από τους ‘LOW’ το 2018. Δημιουργείται μια μουσική τάση να ανοίγεται το συναίσθημα προς όλες τις κατευθύνσεις, αλλά πάντα διατηρείται έντονο το μυστήριο, κάνοντας το άκουσμα του δίσκου πρωτόγνωρα συναρπαστικό.
Το ‘Not speaking of the ways’ ή η διαδοχή του΄To Bring You My Love’ της PJ Harvey βρίσκει τη μοναδική θέση του στον αινιγματικό κόσμο των BIG BRAVE.
Στο ‘canon: in canon’ υπάρχει ξεκάθαρα η αναφορά στο Ethereal Wave της δεκαετίας του ’80, με τα μαγνητικά φωνητικά της Wattie να ενσαρκώνουν τον ήχο του intellectual metal με το κυρίαρχο στοιχείο του ‘massive minimalism’.
Πρόκειται για τον δίσκο της χρονιάς θα τολμήσω να πω, αν και είναι αρκετά νωρίς. Θεωρώ όμως άδικα υποτιμημένη την λέξη ‘ενθουσιασμός. Η πρώτη ακρόαση ήταν αρκετή από τα πρώτα κιόλας λεπτά αυτού του δίσκου γιατί στην χιλιοστή επανάληψη μοιάζει τόσο φρέσκια ακόμα. Είναι σαν το άρωμα που γεννάει την μυρωδιά στην μνήμη κι όταν κατακλύζει το δωμάτιο σε ταξιδεύει στην πρώτη φορά που σε διαπέρασε αυτός ο θαυμασμός. Είναι αυτή η ζωντάνια που κατοικεί στο δέρμα και κυλάει με τον ιδρώτα στα ρυάκια του μυαλού σαν την δροσούλα όταν ξημερώνει.
https://bigbrave.bandcamp.com/album/a-chaos-of-flowers
