Έλενα ΦάκουΔεν ξέρω αν όλα όσα είδα στην ταινία για τη ζωή της Amy Winehouse είναι αλήθεια. Αυτό που ξέρω είναι ότι μεταφέρθηκαν στη μεγάλη οθόνη πολύ πρόωρα. Η Amy παρουσιάζεται σαν μια dirty Λονδρέζα που πίνει ανελέητα, άγεται και φέρεται από έναν τοξικό άνδρα, αντιμετωπίζει διατροφικές διαταραχές και γράφει τραγούδια με έμπνευση κυρίως τα προβλήματα της. Παίρνει και μερικά Grammy αλλά δεν την πολυνοιάζει βασικά, καθώς ο πρώην της έκανε παιδί με άλλη.
Μπορεί να ήταν κι έτσι. Μπορεί και χειρότερα. Μπορεί και καλύτερα. Αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμη και για να δείξει κάποιος όλη αυτή την αυτοκαταστροφή, χωρίς έστω να προλάβει η κληρονομιά της να περάσει στη σφαίρα της ιστορίας. Ο θάνατος της Amy είναι νωπός. Και μια τέτοια ταινία χρειάζεται ένα timing, το οποίο δεν είχε έρθει ακόμη. Βέβαια, δεν υπολόγισα τον καπιταλισμό. Αυτός μάλλον έχει άλλη άποψη.
Η Amy είχε μια γιαγιά -που γνώριζε την Ella fitzgerald – και από αυτήν κληρονόμησε πολλά πράγματα εκ των οποίων το εμβληματικό look στα μαλλιά της, το ταλέντο στη φωνή της και ένα καναρίνι που πετούσε ελεύθερο μέσα στο σπίτι της. Η Amy είχε έναν πατέρα που οδηγούσε ταξί και ανησυχούσε για το αν η κόρη του παίρνει ναρκωτικά ή ερωτεύεται κακά αγόρια. Η Amy είχε μια μητέρα που ήταν κλεισμένη στον εαυτό της, μια αδερφή που κοιμόταν αγκαλιά με μια θερμοφόρα και έναν σύζυγο που μάλλον ήταν μαζί της για να πληρώνει τη δόση του. Η Amy έκανε την ερωτική της απογοήτευση και την αποτοξίνωση της τραγούδια, ενώ έχανε βάρος και έβαζε extensions.
Σιχαινόταν τις Spice Girls, αγαπούσε το Λονδίνο, ήταν έρμαιο του αλκοόλ και πραγματικά υποδουλωμένη σε έναν τοξικό άνδρα. Είχε σπάνια καλή φωνή και έμπνευση που εξαργυρωνόταν σε βραβεία και χρήματα. Διέθετε ένα δικό της grunge pin up look, παπαράτσι έξω από το σπίτι της και πολύ κόσμο στις συναυλίες της. Ήταν δυστυχισμένη τόσο πολύ, που πέθανε “δηλητηριασμένη από το αλκοόλ” λέει στο τέλος η ταινία. Από την τοξικότητα του έρωτα που διάλεξε η ίδια θα έλεγα εγώ. Έτσι έγινε το τελευταίο μέλος του club της “κατάρας των 27” και έκανε join τον Hendrix, τον Morrison, την Joplin, τον Cobain και τα άλλα παιδιά τον Ιούλιο του 2011. Τώρα για το αν θα δείτε την ταινία; Ακούστε καλύτερα το “Back in Black” ακόμα μια φορά. Είναι καλύτερο.
‘Ελενα Φάκου
