Ορέστης ΜαλτέζοςΣτις 29 Νοεμβρίου κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες ακόμα μία ταινία για τον γνωστό αγγλικό μύθο του Ρομπέν των Δασών. Εναν μύθο που εμφανίζεται σταθερά στη μεγάλη οθόνη από την εποχή του βωβού κινηματογράφου, με κάποια νέα διασκευή να ξεπηδά τουλάχιστον ανά δεκαετία. Από τον Ντάγκλας Φέρμπανκς και τον Ερολ Φλιν, μέχρι τον Σον Κόνερι και τον Κέβιν Κόστνερ, πλειάδα πρωταγωνιστών έχουν υποδυθεί τον πάλαι ποτέ Αγγλο ευγενή που πολέμησε στις Σταυροφορίες, για να οδηγηθεί στην παρανομία βάζοντας τα με τη διαφθορά του Σερίφη του Νότινγχαμ και κατ’ επέκταση του Αγγλικού Στέμματος, με πιο πρόσφατο τον Ράσελ Κρόου το 2012 στην ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ. Τώρα τη σκυτάλη παίρνει ο Τάρον Εγκερτον (“Kingsman”), έχοντας στο πλευρό του τους Τζέιμι Φοξ (“Django Unchained”), Τζέιμι Ντόρναν (“Fifty Shades of Grey”) και Ιβ Χιούσον (“Bridge of Spies”).
Ο μύθος του Ρομπέν των Δασών βαστά 600 χρόνια και είναι από τους πλέον αγαπητούς παγκοσμίως, είναι όμως αυτός λόγος για μια τέτοια ανελέητη επανάληψη; Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Οτο Μπάθιρστ, αυτό το ερώτημα τον βασάνιζε από τη στιγμή που η εταιρεία Lionsgate του πρότεινε να αναλάβει το project. Μετά από μία επιτυχημένη πορεία στην τηλεόραση, που περιλαμβάνει το “Black Mirror” και το “Peaky Blinders”, άξιζε να ρισκάρει την πρώτη του κινηματογραφική απόπειρα με έναν ταλαιπωρημένο μύθο;
Ο ίδιος όμως είναι αισιόδοξος ότι βρήκε τον τρόπο να φέρει τον Ρομπέν των Δασών ξανά στο προσκήνιο, ποντάροντας στην επικαιρότητα της ιστορίας του, βλέποντας στη μορφή του όχι απλά έναν κλέφτη υπέρ των φτωχών, αλλά έναν στρατευμένο αναρχικό, έναν πολεμιστή υπέρ της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Όπως δήλωσε στο περιοδικό Total Film, «υπάρχει μια συνεχώς αυξανόμενη απόσταση στον πλούτο των ανθρώπων, ο οποίος όλο και συσσωρεύεται στο ένα τοις εκατό του πληθυσμού. Σε ένα τέτοιο κλίμα, υπάρχει χώρος για την ιστορία αυτή». Αρκεί όμως αυτό ώστε να τραβήξει το κοινό στις αίθουσες; Εκεί λοιπόν ξεκινά η διαφοροποίηση της ταινίας του.
Από το trailer, είναι σαφές πως όποιος μπει στην αίθουσα έχοντας και την παραμικρή ιστορική προσδοκία, θα φύγει στο δεκάλεπτο. Η προσέγγιση του Μπάθιρστ είναι ριζοσπαστική σε σχέση με τους προκατόχους του, και όχι μόνο λόγω των στιλιστικών αναχρονιστικών στοιχείων – άλλωστε ο Μπαζ Λούρμαν έχει αποδείξει τόσο στο “Moulin Rouge!” όσο και τον “Υπέροχο Γκάτσμπι” ότι μόνο κακό δεν κάνει όταν υπάρχει από πίσω όραμα. Οταν. Το ενδεχομένως προβληματικό στοιχείο στην υπόθεση είναι η επιλογή του target group. Ο νέος «Ρομπέν των Δασών» δηλωμένα απευθύνεται στο νεότερο κοινό, που έχει μεγαλώσει με video games και ταινίες με υπερήρωες, που δεν έχει δει ποτέ τον «Ρομπέν των Δασών» με τον Κέβιν Κόστνερ, βγάζοντας τον Μπάθιρστ από το άγχος ότι έχει κάτι να αποδείξει. Φαντασιώνεται τον Ρομπέν των Δασών με τα πρότυπα ενός υπερήρωα, και δημιουργεί μια ιστορία για θεατές που ψυχαγωγούνται αποκλειστικά με δράση υψηλών οκτανίων. Παράλληλα αισιοδοξεί ότι αυτή η ταινία θα είναι η αρχή ενός franchise, και το ότι η ταινία κυκλοφορεί στην Αμερική ταυτόχρονα με το σίγουρο hit «Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald”, δείχνει πόσο πιστεύει σε αυτό η εταιρεία.
Οπότε σε μια παραλλαγή της αρχικής ερώτησης, τι το ξεχωριστό έχει να προσφέρει ο νέος «Ρομπέν των Δασών», αν όχι στον ίδιο τον κινηματογράφο, στους πιστούς κινηματογραφικούς θεατές; Εκεί κατέληξε το Χόλιγουντ στην πάλη ενάντια στην τηλεόραση και το streaming; Στο να επενδύει ταλέντο, χρόνο και χρήμα για να προσελκύσει ένα κινηματογραφικά απαίδευτο και ανιστόρητο κοινό; Και μάλιστα με τέτοια απερίφραστη ειλικρίνεια ως προς τους στόχους του; Τελικά ο Οτο Μπάθιρστ έχει κάτι να αποδείξει. Οτι η ικανότητά του είναι τέτοια ώστε να δώσει ένα κινηματογραφικό ήθος στο όλο εγχείρημα. Μέχρι τότε όμως, ας μου επιτραπεί να αμφιβάλλω για τις προθέσεις του.
Ορέστης Μαλτέζος
