Τα Πανκ Queer συγκροτήματα που πρέπει να γνωρίζεις

Είτε είσαι φαν είτε απλά θεωρείς ότι είναι μια εκκεντρική συμπεριφορά, το μόνο δεδομένο συμπέρασμα είναι ότι από τις αρχές του κινήματος στη δεκαετία του ’70, αποτελεί μια επανάσταση ενάντια στο κατεστημένο.

Σε εκείνη την περίοδο το να ήσουν μέλος της LGBTQ+ κοινότητας, δε σε βοηθούσε να προστατευτείς από το “στίγμα” της εποχής, ακόμα και αν βρισκόσουν ανάμεσα σε μέλη της ίδιας κουλτούρας. Παρόλο που το πανκ κίνημα ήταν πολύ πιο φιλικό απέναντι σε queer άτομα, οι καλλιτέχνες της εποχής που βγήκαν και μίλησαν ανοιχτά για την σεξουαλικότητα τους, βρέθηκαν στο στόχαστρο και κατάφεραν να δημιουργήσουν αρκετά μεγάλο ντόρο γύρω από το όνομα τους

Η υποκουλτούρα της πανκ μπορεί να μην ήταν τέλεια, αλλά οι προσπάθειες για να ακουστούν οι φωνές της queer κοινότητας ήταν αρκετά μεγάλες.

Θυμόμαστε λοιπόν κάποια από τα συγκροτήματα που θα πρέπει να πάρουν τα εύσημα για όλη αυτή την προσπάθεια, και είναι τα εξής:

Buzzcocks

Οι Buzzcocks ήταν από τα πρώτα συγκροτήματα που υπέγραψαν συμβόλαιο με μια από τις μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρείες και το κομμάτι τους “Orgasm Addict”, σχετικά με τον εθισμό στο σεξ, αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους.

Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν το διάσημο single “Ever Fallen in Love (With Someone You Shouldn’t’ve)”, στο οποίο ο Pete Shelley μιλούσε ανοιχτά για την σεξουαλικότητα του, ενώ το BBC έχει περιγράψει το συγκεκριμένο κομμάτι σαν εναν “πανσεξουαλικό πανκ ύμνο”.

Nervous Gender

Οι Nervous Gender σχηματίστηκαν το 1978 στο Los Angeles από τον Edward Stapleton. Ο Edward ήταν λάτρης της ηλεκτρονικής πανκ σκηνής και με επιρροές από τους Suicide και τους The Screamers ένωσε τις δυνάμεις του με την Phranc.

Το ανδρόγυνο στυλ του συγκροτήματος καθορίστηκε από πανκ και industrial shows, ενώ δύο χρόνια αργότερα η Phranc αποχώρησε από το σχήμα. Οι Nervous Gender αποτελούν ένα πρώτο σταθμό στην καριέρα της Phranc, όπου με το ξεχωριστό της στυλ κατάφερε να διαμορφώσει την σκηνική της παρουσία, και έγινε μια από τις πιο ανοιχτά λεσβίες καλλιτέχνιδες της πανκ σκηνής.

The Dicks

Μαζί με τους Big Boys, οι The Dicks ήταν από τα πανκ συγκροτήματα του 1980 που είχαν στο σχήμα τους έναν ανοιχτά γκέι τραγουδιστή. Ο Gary Floyd έγινε γνωστός σαν ο “Texas punk mad man” αλλά με μια πιο queer σκηνική παρουσία, από άλλους διάσημους τραγουδιστές της εποχής του.

Για καλλιτέχνες όπως ο Floyd η μουσική βρισκόταν αρκετά παραπάνω από στερεότυπα, ενώ σε αρκετές live ηχογραφήσεις, ακούγεται η έντονη αποδοχή που είχε από το κοινό χωρίς να στέκεται εμπόδιο η σεξουαλικότητα του.

The Bags

Ενώ κράτησαν μόνο 4 χρόνια, οι The Bags αποτελούν ένα από τα πιο γνωστά πανκ LGBTQ+ πρότζεκτ. Μετά την διάλυση τους το 1981, η τραγουδίστρια Alice Bag συμμετείχε και σε άλλα συγκροτήματα όπως τις Castration Squad, ενώ η ίδια συνέχιζε παράλληλα να κυκλοφορεί αρκετό δικό της σόλο υλικό.

Η Bag ήταν μια από τις πρώτες Αμερικανίδες με Μεξικανικές ρίζες, που αποτέλεσε μέλος της πανκ σκηνής, με αποτέλεσμα να θεωρείται μια απο τις πρωτοπόρους του είδους.

Sleater-Kinney

Το 2015, το Advocate κυκλοφόρησε ένα πρότζεκτ με τίτλο“Carrie Brownstein Doesn’t Want to Be Defined by Her Queerness”, οπότε στη συνέχεια αυτού σου προτείνουμε να ακούσεις το “Dig Me Out”, ειδικάαν γνωρίζεις την Sleater-Kinney και την την δουλειά της στο Portlandia.

Limp Wrist

Ακόμα και πριν την πανδημία οι Limp Wrist δεν έπαιζαν ποτέ live. Τα μέλη του συγκροτήματος μένουν σε αρκετά μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, και επιλέγουν να επικεντρώνονται μόνο στη μουσική τους.

Παρόλη την απόσταση που υπάρχει μεταξύ τους το συγκρότημα κυκλοφόρησε το 2017 το άλμπουμ Façade, στο οποίο ο τραγουδιστής Martin Sorrondeguy αναφέρει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η LGBTQ+ κοινότητα, με στίχους που μιλάνε ανοιχτά για όλους τους κοινωνικούς προβληματισμούς επάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

https://www.youtube.com/watch?v=9kGVu9pT2Kw&feature=emb_title

Against Me!

Η τρανς τραγουδίστρια Laura Jane Grace αποκάλυψε την ταυτότητα της το 2012, καθώς το συγκρότημα της δούλευε πάνω στην κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους. Το αποτέλεσμα ήταν η κυκλοφορία του Transgender Dysphoria Blues, το 2014 και αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές δουλειές των Against Me! .

Έπειτα από την ολοκλήρωση του transition της, η Grace έχει κυκλοφορήσει πάρα πολύ σημαντικές δουλειές όπως το “True Trans Soul Rebel”, όπου όλα τα κομμάτια αναφέρονται στην ανασφάλεια και τη δυσφορία που η ίδια είχε αντιμετωπίσει.

Hunx and His Punx

Μπορεί να μην έχουμε δεί αρκετά από τους Hunx and His Punx καθώς τα μέλη του ασχολούνται παράλληλα και με άλλα πρότζεκτ στις γραφιστικές τέχνες και το fashion design. Παρόλα αυτά το άλμπουμ του 2012 “Too Young to Be in Love”, έχει καταφέρει να κερδίσει τις εντυπώσεις. Κρίμα γιατί σίγουρα θα θέλαμε να ακούσουμε περισσότερα από εκείνους.

G.L.O.S.S.

Το ΕP των G.L.O.S.S. το 2016 Trans Day of Revenge, ξεχώρισε για κομμάτια όπως το “Girls Living Outside Society’s Shit”, το οποίο αναφέρεται στη βία και το μίσος που έχουν αντιμετωπίσει τα μέλη της τρανς κοινότητας.

Το συγκρότημα διαλύθηκε έξι μήνες μετά την κυκλοφορία του EP, αλλά με τη δυναμική του κατάφερε να ξεχωρίσει, με αποτέλεσμα αρκετές δισκογραφικές όπως και η Epitaph Records, να θέλουν να εντάξουν τις G.L.O.S.S. στο ενεργητικό τους.