Το 1987 στη Νέα Υόρκη, σε κάποιες γωνίες της πόλης μέσα σε ουρανοξύστες, άνδρες σε κοστούμια πηγαίνουν στις δουλειές τους. Σε «άλλες» γωνίες της Νέας Υόρκης, ομάδες ανθρώπων διαγωνίζονται σε γκλάμορους διαγωνισμούς που λέγονται «Χοροί» (ή “Balls”).
Η νέα σειρά λοιπόν του Ryan Murphy, το Pose, λαμβάνει χώρα σε αυτή ακριβώς την πόλη των άκρων, και επικεντρώνεται στο πως οι τομείς της πόλης αλληλοεπιδρούν.
Παρότι το Pose και οι χαρακτήρες του δεν είναι πραγματικοί, το σόου έχει εμφανώς πηγή έμπνευσης τις πραγματικότητες της σκηνής των χορών του 1980. Εναλλάσσοντας σκηνές ανάμεσα σε συνεντεύξεις των συμμετεχόντων και τους ίδιους τους χορούς, το Paris is Burning ήταν το πρώτο φιλμ που σήκωσε την αυλαία στα balls, το voguing και τις οικογένειες που δημιούργησαν τα περιθωριοποιημένα LGBTQ + άτομα.
Ενώ διαγωνισμοί drag υπάρχουν από το 1800, η κουλτούρα ball του Harlem ξεκίνησε το 1920 ως περίοδος Αναγέννησης. Οι πρώτοι Χοροί του Harlem είχαν διαφορετική μορφή από τους οργανωμένους διαγωνισμούς που βλέπουμε στο Pose. Οι εξτράβαγκαντ πασαρέλες γίνονταν ανήμερα το Halloween και την παραμονή του Νέου Έτους, σε μέρη όπως το Rockland Palace, ή το Elks Lodge, με θαμώνες ένα πολύχρωμο πλήθος.
Χοροί drag οργανώνονταν και αλλού στην πόλη, όπως στο Webster Hall. Τα events στο Harlem οργανώνονταν από λευκούς γκέι άντρες, και πολύ συχνά υποτιμούσαν ή απέκλειαν εντελώς μαύρους ερμηνευτές. Έτσι λοιπόν το 1960, οι μαύροι συμμετέχοντες οργάνωσαν τα δικά τους Balls, όπως και βλέπουμε στο Pose.
To 1970 και ’80 ξεκίνησαν να εμφανίζονται και οι «Οίκοι» ή “Houses” που έχουμε δει και ξέρουμε, όπως House of LaBeija, House of Corey, και House of Xtravaganza, που ήταν οι βασικοί Οίκοι που κυριαρχούσαν στη σκηνή.
Αυτοί οι Οίκοι λοιπόν είχαν ως ηγεσία τους «γονείς», που προσέφεραν καθοδήγηση στα «παιδιά» τους. Η Pepper LaBeija, μητέρα του θρυλικού House of LaBeija εξήγησε πολύ όμορφα στο Paris is Burning «Όταν κάποιος βιώνει την απόρριψη από την οικογένεια του και βγει έξω στον κόσμο αρχίζει να ψάχνεται. Ψάχνει να βρει κάποιον για να γεμίσει αυτό το κενό. Το γνωρίζω αυτό από εμπειρία επειδή έχουν έρθει παιδιά σε μένα και με σφίγγουν και με κρατούν σα να είμαι η μητέρα τους ή ο πατέρας τους, επειδή μπορούν να μου μιλήσουν. Εδώ είναι που εμφανίζεται όλη αυτή η δουλειά με τις ball mothers.»
Το Pose δείχνει ακριβώς πόσο σημαντικά ήταν αυτά τα Houses για την επιβίωση και την άνθηση των LGBTQ+ έγχρωμων ατόμων.
Η κουλτούρα των Balls δεν εκτυλίσσεται πια στα περιθώρια της κοινωνίας. Σόου όπως το RuPaul’s Drag Race και το Pose είναι που έφεραν αυτό το κίνημα στην επιφάνεια. Χρησιμοποιούμε το λεξικό μόνιμα στην καθημερινότητα μας. Φράσεις όπως “throwing shade” και “yas queen” ξεκίνησαν στους Χορούς. Το Voguing είναι πανταχού παρών στην ποπ κουλτούρα, από τα βίντεο της Beyonce μέχρι την εβδομάδα μόδας στο Παρίσι.
Το Pose όμως κάνει κάτι παραπάνω από το να ρίχνει έναν προβολέα στην Ball κουλτούρα. Είναι ένα όχημα για την πρόοδο. Όπως οι Χοροί το ’70 και το ’80, έτσι και ο Ryan Murphy με τη σειρά του, δίνει την ευκαιρία σε τρανς και queer έγχρωμους ηθοποιούς να εκφραστούν.
Θάνος Βαρνάβας
